Jezioro Ostrowskie koło Sulęcina

J. Ostrowskie leży na północ od Ostrowa - wsi, a właściwie przedmieścia siedziby władz powiatu – Sulęcina, przy drodze wojewódzkiej nr 13 8 do Torzymia i dalej do Gubina. Zbiornik ma nerkowaty kształt o osi długiej usytuowanej wzdłuż kierunku NW – SE. Jedyny wyraźny półwysep wyrasta w części środkowej brzegu wschodniego. Ok. 100 m od niego na zachód znajduje się głęboczek jeziora – 4,6 m.

Dno w centralnej części zbiornika jest mało urozmaicone, można powiedzieć, że wręcz płaskie, choć od brzegu zachodniego schodzi ku środkowi początkowo gwałtownie. Jego spadki są najłagodniejsze w okolicach półwyspu oraz w zatoce południowo – wschodniej w okolicach odpływu. Tam też na piaszczystym, z reguły, dnie akwenu odłożyły się największe partie osadów mulistych. Zbiornik otaczają łagodne pagórki, które od strony zachodniej i południowej porasta las sosnowy. Przy samej wodzie wianuszek olch i brzóz, szczególnie licznych w okolicach odpływu.

Od strony północnej do jeziora przylegają ugorowane od lat mało urodzajne grunty wykorzystywane obecnie jako miejsce postoju dla samochodów wędkarzy oraz do rozbicia namiotu. Z roku na rok teren ten staje się coraz bardziej zakrzaczony, nad samym brzegiem jeziora rośnie także kilka malowniczych topoli. Z kolei środkowy fragment brzegu wschodniego, w tym niemal cały półwysep jest zajęty przez ośrodek wypoczynkowy z bungalowami. Szkoda tylko, że energii jego właścicieli nie ostał się rozległy płat brzegu – obnażony i zniwelowany za pomocą spychacza. Wyraźnie widać tu ślady spływu wód opadowych do jeziora niosących zwielokrotniony w ten sposób ładunek biogenów.

J. Ostrowskie nie posiada obecnie żadnego dopływu, a mimo to większe lub mniejsze ilości wody stale opuszczają jego misę w krańcu południowo – wschodnim. Wskazuje to dobitnie na kontakt z wodami podziemnymi. Odpływ z jeziora jest krótkim, lewostronnym dopływem pobliskiej Postomi. Brzegi tego ładnie położonego akwenu niemal na całej długości otacza pas trzcin z niewielkim udziałem pałki, manny mielec, o przeciętnej szerokości 3 – 6 m. Brak go całkowicie w okolicach ośrodka oraz na fragmencie brzegu południowego zajętym przez jedno z kąpielisk miejskich Sulęcina z dużym pomostem.

W kilku miejscach strefy przybrzeżnej napotkamy zespoły grążeli żółtych i grzybieni białych, które największą połać lustra wody zajmują w zatoce z odpływem. Dno w znacznym stopniu porośnięte jest głównie przez dwa gatunki rogatka – sztywnego i krótkoszyjkowego, które schodzą do głębokości ok. 3 m. Stwarza to dogodne warunki do tarła i rozwoju młodych stadiów ryb fitofilnych. Znajdziemy tu także agregacje ramienic.

J. Ostrowskie, mimo, że nieduże, jest często odwiedzane przez wędkarzy. To z jednej strony konsekwencja bliskości Sulęcina, a z drugiej atrakcyjnego rybostanu. Zbiornik należy do typu linowo – szczupakowego, cechuje go duża naturalna wydajność rybacka, od dawna jest też zarybiany przez PZW Okręg w Gorzowie Wlkp. Można tu liczyć na wiele podstawowych wędkarskich gatunków ryb: liczną płoć, leszcza i wzdręgę. To także dobre łowisko lina, karasia pospolitego, zróżnicowanego wagowo karpia z egzemplarzami kilkunastokilogramowymi. Godnie reprezentowane są także gatunki drapieżne: szczupak, sandacz, węgorz, a nawet sum. Znaczna presja wędkarska zaowocowała dużą ilością niewielkich pomostów, każdy więc znajdzie tu dla siebie miejsce.

"Tekst pochodzi z przewodnika MIĘDZY WARTĄ A PLISZKĄ" i wraz z planem batymetrycznym ma za zadanie promocję powiatu sulęcińskiego".