Zbiornik Czorsztyński.

Jezioro Czorsztyńskie jest położone we wschodniej części Kotliny Nowotarskiej. Zaporę ziemną, o długości ponad czterystu metrów, zbudowano w latach 1975-1995 w przewężeniu Dunajca, niemal u stop zamku w Niedzicy. Spiętrzona woda tworzy zbiornik o długości około dziesięciu i szerokości do półtora kilometra. Powierzchnia jeziora uzależniona od regulacji przepływu wody i waha się od 1100 do 1300 hektarów. Liczne zatoki powstałe w ujściach potoków i strumieni, podmywane stromizny, zatopione drzewa i krzewy stwarzają wiele ciekawych łowisk, o różnej skali trudności.W jeziorze spotkać można szczupaki, okonie, leszcze, płocie, klenie, ukleje, rzadziej liny i miętusy. Pstrągi tęczowe i potokowe, tracie jeziorowe i głowacice w pierwotnych zamierzeniach gospodarzy miały być gatunkami wiodącymi, jednak, jak wskazują wyniki badań, liczba drapieżników w jeziorze Czorsztyńskim gwałtownie się zmniejszyła. Obecnie, na skutek szybko postępującego zamulania i eutrofizacji jeziora, dominującym gatunkiem stał się leszcz.



Od miejscowości Huba aż do ujścia Wroniego potoku (dalej, aż do zapory - zakaz wędkowania z brzegu) linia brzegowa zbiornika stanowi mozaikę krajobrazów i łowisk. Zatoczki z płaskimi brzegami, a także z ginącymi w nich starymi drogami, sąsiadują z trudnymi do pokonania urwiskami, o które w wietrzne dni uderzają spienione fale. Woda przy brzegu jest miejscami bardzo płytka, zaś na innych odcinkach zaskakuje kilkunastometrowymi głębiami. Wszędzie jest dużo zawad w postaci korzeni nie wykarczowanych krzewów i pozostałości po zabudowaniach. Ale właśnie z tego powodu, mimo dużej presji wędkarskiej, w Jeziorze Czorsztyńskim pływa jeszcze trochę dużych ryb. Wprawdzie czas szczupakowego eldorado już minął, ale ilość przeszła w jakość i właśnie łowcom trofeów polecamy szczególnie ten odcinek brzegu jeziora. Z dojazdem do wody nie ma problemów, natomiast przemieszczanie się samochodem wzdłuż zbiornika nie jest możliwe. Prostopadłe drogi z szosy Nowy Targ - Szczawnica prowadzą z przysiółka Węgliszczak do zatoczki potoku Piekiełko. Asfaltowe drogi ginące w jeziorze odchodzą z Mizernej i Kluszkowic.






(KOPIA!!!)