12 czerwca, data, która zostanie w pamięci

12 czerwca to data ,która na jakiś czas zostanie mi w pamięci. Ze względu na mecz Polska-Rosja. Dzień jak każdy od dłuższego czasu, mija na pracy. Prace kończę o 17-stej , szybki powrót do domku, prysznic , objad i szybkie wyjście na rybki. Jak to nie trzeba, dużo człowiekowi do szczęścia, wystarczą jakieś dwie godzinki spędzone nad woda. I człowiek jest wypoczęty. Więc wyruszyłem powędkować , z brzegu , tym razem bez łódki ze względu na zaoszczędzenie czasu. Udaję się na moja ulubioną miejscówkę , która znajduje się na skale. W parze ze mną , oczywiście moja ulubiona wędkę. Jak zawsze wybrałem się bez podbieraka i chwytaka. Jakieś głupie przyzwyczajenie, a na łodzi zawsze ma ze sobą , ale jakoś nie korzystam.Rybki maja równe szanse w tedy. Więc zaczynam wędkowanie, kilka kontrolnych rzutów i siedzi pierwszy sandaczyk , nie duży pistolecik. Jakaś dłuższa chwila upływa bez brań , postanawiam się przenieść równolegle na drugi koniec skały. Rzut za rzutem i nic, spoglądam na zegarek, a to już 20-sta. Czas powoli się pakować i wracać na mecz. Ale nie był bym sobą gdybym nie spróbował ostatni raz. Mógłbym przecież żałować , pózniej. Co się okazało , żałowałem ale może nie aż tak. Wyciągam z torby białe kopyto Relaxa z pomarańczowym ogonkiem z dodatkiem brokatu. Pierwszy rzut kilka podbić i sieeedzzziiii. Po zachowaniu ryby, przypuszczam mocno ze jest to duży szczupak, przez duże SZ. Kołowrotek pięknie gra swoją melodię, a rybka nie chce jakoś skapitulować. Ja pompuje ,a szczupak robi swoje w odwrotnym kierunku. Po kilku minutach udaje mi się dostrzec drania. METRÓWKA. Rybka nad woda robi kilka salt i powoli słabnie. W końcu mam ja przy samej skale, głowa rybska leży na zewnątrz. Pozostaje zjechać na tyłeczku i podebrać rybę. Wędka w pionie, zjazd na czterech i jestem przy rybce. Kiedy już miałem palce pod pokrywa skrzelową ,ryba robi zwrot i ja z nią razem do wody na naukę pływania. Po chwili obróciłem się na brzuch i próbuje się wydostać, śliska skała, ciuchy, buty mokre. Wędka na dwóch rękach pod brodą, a SZCZUPŁY w najlepsze sobie pływa, wybierając plećkę. Po jakiś ,tak mi się wydaje 10 minutach udaje mi się wydostać. Od razu telefon z kieszeni na brzeg, i dalej walka z rybka. Udaje mi się ja podciągnąć z drugiej strony i podebrać. Trzęsące się nogi , porysowana wędka, kołowrotek i zdjęcie zrobione na koniec. Jedno zdjęcie na pamiątkę , po takim przeżyciu. Opisałem to tylko i wyłącznie dla tego że pomiędzy ludzmi panuje znieczulica. W momencie kiedy, byłem w wodzie i nie mogłem się wydostać ,na brzegu przebywało ze dwadzieścia osób, które mogły by pomoc. Wszyscy stali i się przyglądali. Wyjdzie czy nie wyjdzie!!?? W ostateczności poświęciłbym wędkę z kołowrotkiem i rybą.I,tak można liczyć na ludzką pomoc. A , ja na przyszły raz wybiorę się chyba z podbierakiem ?? A , co by było w momencie kiedy ,by się to stało pózną jesienią !? Pozdrawiam Wszystkich i materiał poświęcam ku przestrodze. NA MECZ ZDĄŻYŁEM. Ale co z tego !!!! :))))))