Zaloguj się do konta

Amur biały (Ctenopharyngodon idella)

Amur biały[2] (Ctenopharyngodon idella) – gatunek ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Ctenopharyngodon. Hodowany w akwakulturze, poławiany w wędkarstwie.

Spis treści [ukryj]
1 Występowanie
2 Opis
3 Odżywianie
4 Rozród
5 Zobacz też
6 Przypisy
7 Bibliografia
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Question book-4.svg
Ta sekcja od 2014-01 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Możliwe, że ta sekcja w całości albo w części zawiera informacje nieprawdziwe. Informacje bez źródeł w każdej chwili mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Pomóż Wikipedii i dodaj przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon {{Dopracować}} z kodu tej sekcji.
Chiny oraz dorzecze Amuru. Jego pierwotny zasięg jest trudny do ustalenia. Hodowany od X wieku. Ze względu na zalety użytkowe aklimatyzowany w wielu krajach – w Europie od 1950 roku. W Polsce introdukowany od 1964, w 1966 w kompleksie jezior konińskich oraz jeziorze Dgał Wielki na Pojezierzu Mazurskim. Do Niemiec trafił w 1965 roku. Z miejsc hodowli przedostał się do innych zbiorników wodnych. W kolejnych latach zasiedlany również w rzekach. Tereny, na które ta ryba została introdukowana to: środkowa część Ameryki Północnej (Stany Zjednoczone), północna, północno-wschodnia Australia, Indie, Dania, zachodnia część Rosji, północna część Ameryki Południowej (np. Kolumbia, Wenezuela, Gujana Francuska), Afryka Zachodnia, Afryka Południowa, zachodnie tereny Kazachstanu.

Żyje w nizinnych rzekach oraz jeziorach w stadach liczących od kilku do kilkunastu osobników. Zimuje gromadnie w pobliżu dna.

Opis[edytuj | edytuj kod]
Dorasta do 150 cm długości i 45 kg masy ciała[3]. Ciało wydłużone, nieznacznie bocznie spłaszczone, walcowate, z szeroką głową. Brzuch lekko zaokrąglony. Pysk tępy, zagłębiony między otworami nosowymi. Otwór gębowy w położeniu końcowym. Dwa szeregi zębów gardłowych, zęby na brzegach skośnie ścięte, bocznie ścieśnione i piłkowato pofałdowane. Na pokrywach skrzelowych wyraźne promieniste rowki. Łuski duże, 40–42 w linii bocznej. Poniżej linii bocznej 5 rzędów łusek. W czasie zimowania jego ciało pokrywa się grubą warstwą śluzu, który odrywa się czasem od ciała ryby i spływa z prądem rzeki. W płetwie grzbietowej 10, a w odbytowej 11 promieni. Grzbiet ciemnozielony do czarnozielonego, boki jaśniejsze żółtozielonkawe. Łuski ciemno obramowane tworzą wzór siatki.

Amur nie podlega ochronie gatunkowej. Na wodach PZW nie posiada wymiaru ochronnego, jak również okresu ochronnego – zgodnie z Regulaminem Amatorskiego Połowu Ryb.

Wagowy rekord Polski: 39,20 kg; 132 cm[4]

Odżywianie[edytuj | edytuj kod]
Młode osobniki żywią się zooplanktonem. Przy długości 6–10 cm zaczyna się odżywiać głównie roślinnością wodną. W tym czasie jego przewód pokarmowy wydłuża się do około 2–2,5 długości ciała. Żeruje w wodzie o temperaturze od około 12 °C.

Wprowadzona do nowych ekosystemów populacja amura białego może przebudować ich skład roślinny. Na skutek intensywnego zarybiania amurem, drobne zbiorniki wodne mogą zostać całkowicie pozbawione roślin zanurzonych, co przez eliminację konkurencji międzygatunkowej prowadzi do wzrostu obfitości fitoplanktonu, łącznie z zakwitami[5][6

Opinie (0)

Nie ma jeszcze komentarzy do tego artykułu.

Czytaj więcej