Kołowrotek Daiwa Lexa na słono

Jakiś czas temu zostałem poproszony o wystawienie opinii na temat kołowrotka Daiwa Lexa 3000SH. Zanim kręciołek trafił w moje ręce, zapoznałem się z informacjami na jego temat dostępnymi na stronie producenta. Piękny dizajn zrobił wrażenie, lecz nie do końca wiedziałem czego mam się spodziewać po tym młynku za ok 500zł. Większość kołowrotków, którymi łowię bolenie i sandacze nie przekraczają tej kwoty i sprawują się nieźle, ale na zdjęciu Lexa wyglądała raczej na piękna zabawkę, niż na urządzenie zdolne przeżyć tysiące rzutów i ogromne przeciążenia. Zastanawiałem się długo nad formą przetestowania go w warunkach polowych. Do rozpoczęcia sezonu na drapieżniki zostało jeszcze parę dni, a łowienie kleni, jazi i okoni ze względu na ciężar stosowanych przynęt nie jest formą eksploatacji, podczas której mogą wyjść ewentualne niedoskonałości sprzętu. Odpakowanie przesyłki mocno mnie zaskoczyło. Trzymałem w ręku nowocześnie wyglądającą solidną maszynę z pięknie stylizowaną metalową obudową. Oczywiście pierwsze wrażenie jest tylko pierwszym wrażeniem. Ostatni kołowrotek, który też bardzo na początku mi się spodobał i również zrobił świetne wrażenie, przetrzymał jedynie dwa miesiące intensywnego łowienia boleni. Po tym okresie zaczął wydawać podejrzane dźwięki, przestał płynnie chodzić i co za tym idzie trafił za karę do piwnicy, z której już raczej się nigdy nie wyłoni. No tak, ale na bolenie wyprawiałem się średnio co drugi dzień spędzając nad woda około pięć godzin. Doprowadzenie poprzedniego kręciołka do stanu przedagonalnego zajęło mi mniej więcej 150 wędkarskich roboczogodzin. Tu czasu miałem o wiele mniej. Pomysł na przetestowanie sprzętu podsunęły mi pierwsze zdania opisu sporządzonego przez zapewne sprawnego marketingowca. 

"Mechanizm „OIL SEAL” dzięki barierze z nasączonej olejem filcowej tkaniny zapobiega przedostawaniu się drobinek brudu, oraz kryształków soli do wnętrza kołowrotka. Wyraźnie zwiększa to żywotność mechanizmu, który pozbawiony wpływu degradujących czynników zewnętrznych nie traci płynności pracy nawet przy bardzo intensywnym i długotrwałym użytkowaniu. 4 łożyska kulkowe – Oil Seal – Kabłąk AirBail – Przekładnia DigiGear – Frezowana CNC Aluminiowa korbka – Aluminiowa szpula do dalekich rzutów – Blokada obrotów wstecznych Infinite – AirRotor – Aluminiowa obudowa – Twist Buster II

Najważniejsze parametry:
metalowa obudowa HardBodyZ
uszczelnienie mechanizmu Oil Seal
4 stalowe łożyska
blokada obrotów wstecznych Infinite
rotor AirRotor
wzmocniona przekładnia Digigear wykonana na obrabiarkach sterowanych numerycznie przekładnia do największych przeciążeń, gwarantująca spokojną, gładką pracę
system wyważenia rotora Gyro Spin
nawój Cross Wrap - krzyżowe nawijanie linki
uszczelniony, super precyzyjny hamulec
aluminiowa szpula do dalekich rzutów
system antyskręceniowy Anti Backlash Sysem 2 (ABS2)
kabłąk Airbail (lekki, pusty w środku, mocny kabłąk)
rolka prowadząca żyłkę z systemem antyskręceniowym Twist buster
sprężyna kabłąka o wydłużonej żywotności
mocna aluminiowa korbka"

No właśnie, to te wszystkie bajery zapobiegające przedostawaniu się drobinek brudu, oraz kryształków soli do wnętrza tego małego czołgu, skłoniło mnie do zaserwowania Lexi słonego piekiełka. Spakowałem się i pojechałem na tydzień nad nasze polskie morze. Niby zasolenie Bałtyku jest nie wielkie, ale każdy kto łowił dorsze lub trocie doskonale wie, że kiepski sprzęt, już kilka dni po takiej eskapadzie dostaje choroby morskiej objawiającej się "czkawką" mechanizmu.

I tak oto Daiwa Lexa przywitała się z moja dorszową wędką i odbyła dwa rejsy kutrem siłując się z dorszami i pokornie znosząc trudy morskiej przygody. O tej porze roku dorsze łowi się blisko brzegu na głębokości około 35 metrów. Na głębiny we Władysławowie używany prze ze mnie model mógłby być za mały, ale w w tych warunkach sprawdził się idealnie. Na głębszą wodę można śmiało użyć modeli 3500SH lub 4000SH. Jigowanie stu gramowymi pilkerami i częste hole dorszy zastąpiły wiślano - sandaczowe boje. Duże przełożenie maszynki pozwoliło na szybkie wyrywanie ryb z głębiny, a sprawny hamulec pozwolił mi uniknąć złamania wędki podczas zaczepów pilkera na zatopionych wrakach.

Po siłowych holach przyszła pora na dalekie żuty. W przybrzeżnych wodach Bałtyku przez kolejne kilka dni oddałem ich tysiące. Przez parę godzin dziennie kręciołek miał nieustanny kontakt z morską wodą. Plecionka schodzi z niego idealnie, a trociowe przynęty szybowały na kilkadziesiąt metrów, co pozwalało mi dosięgać najbardziej atrakcyjną strefę za drugą rewą. Szukanie ryb z brzegu przeplataliśmy wyprawami trolingowymi z małej łodzi. Tutaj również Daiwa Lexa wzięła na siebie ciężar, obciążającej jej mechanizm metody trollingowej.

Po tygodniu nieustannego wędkowania w Bałtyku, przyszedł czas na powrót do domu i rozpoczęcie sezonu spinningowego na mazowieckich wodach. Opóźnienie wiosny w tym roku trochę skomplikowało mi logistykę boleniowych wypraw. Ryby nie żerują jeszcze na całego, a podawane przynęty atakują głównie nie wielkie osobniki. Piękna pogoda, która zagościła już do nas zapewne na stałe, powinna zmienić na dniach sytuację. W maju i czerwcu znowu będę spędzał co drugi dzień nad wodą. Kołowrotka Daiwa Lexa nie zdejmę już z wędki którą łowię bolenie. Sprawdził się świetnie w ciężkich warunkach, bez szwanku przeszedł długotrwały kontakt z morską wodą, a jesienią gdy już nasycę się łowieniem boleni, zaora wiślane dno w poszukiwaniach mętnookich drapieżników.