Karpiowanie 2015 zakończone

Kolejny, tym razem wyjazd na trzy dni do Kobylan miał miejsce 19-21 sierpnia. Przygotowania do wyprawy trwały kilka dni. Na szczęście udało mi się zapomnieć tylko świetliki, ale bez nich da się żyć. Za bardzo potrzebne przy karpiowaniu to one nie są. Pierwszego dnia, a w zasadzie to już w nocy, bo było coś koło godziny 22-23 odjazd na wędkę umiejscowioną oczywiście koło studzienki. Zacięcie i siedzi! Czuć, że ryba jest ciężka, od razu wiem, że będzie to karp. Walka zaczyna się od razu po zacięciu. Ryba nie odpuszcza, walczy do samego końca. Przy brzegu przepływa pod drugą wędką. Cała sytuacja jest opanowana. Karp na koniec chciał skierować się w trzciny, ale niestety dla niego już mu to nie wyszło. Karp waży 11 kg i ma równe 80 cm długości. Sesja zdjęciowa i do wody! Ryba bez problemów odpływa. Rano mamy kolejne branie. Zacinam. Czuć naprawdę mały opór. Dociągam rybę do brzegu, a tu niespodzianka! Amur... maksymalnie 40 cm. Pierwszy raz widzę tak małego amura. Trochę zwątpiłem w jego umiejętności i dostało mi się za to. Przy podbieraniu amur wyskakuje z podbieraka i wyhacza się. Wyskoczył z wody jak karp podczas spławiania się! Coś pięknego... Reszta dnia cisza, wieczór to samo, a i noc nie dawała nam podejść do tego wszystkiego bardziej optymistycznie. Dopiero rano zauważyłem, że na jednej z wędek sygnalizator jakoś dziwnie leży na ziemi. Okazało się, że w sygnalizatorze padła bateria, a na drugim końcu zestawu jest za koleją licząc od wędki: gałąź, trzcina, jakiś kawałek zielska, patyk i w końcu amur. Podczas holu czuć było na prawdę spory opór. Ale wiadomo dlaczego... Ciekawe od kiedy ryba siedzi na końcu zestawu? Dobrze, że nie odpłynęła dalej tylko przesunęła się o jakieś 30 metrów w stronę studzienki. Po chwili walki amur jest mój. Nie jest jakiś wielki, ma 5,5 kg i postanowił zasmakować w truskawkowej kulce dipowanej w paprykowym dipie. No cóż... czasami opłaca się eksperymentować, a ryby jak widać to doceniają. I jak zawsze na tym stawie, południe i popołudnie przebiegało spokojnie, po to, żeby wieczorem zapewnić mi sprint w klapkach do wędki położonej na podpórkach jakieś 40 metrów od naszego stanowiska! Zacinam, a tu karp już jest w trzcinach. Proszę kolegę o to, żeby poszedł po łódkę i płyniemy po niego. Chwila manewrów łodzią i odplątywania z grążeli plecionki, a dokładniej samego przyponu strzałowego i stało się coś co doświadczyłem pierwszy raz w życiu. Nie mówię tu o wypływaniu po karpia, chociaż też była to dla mnie nowość. Podczas odplątywania ryby udało mi się ją dotknąć w ogon. Po tym jak strzała ruszyła wkurzona do przodu! Pokazała, że też potrafi się wkurzyć. Po odjeździe na jakieś 30 metrów udaje mi się ją opanować. Przy Panu Waldku, czyli opiekunie łowiska podbieramy karpia. Standardowe czynności i ryba wraca do wody. Grubasek skusił się na rybny pellet. W tym samym miejscu, na ten sam pellet, maczany w tym samym dipie udało mi się złowić już dwa karpie w tym roku. 6,5 z poprzedniej wyprawy oraz małego grubaska z tego dnia o wadze 7,5 kg. Spod studzienki natomiast w tym roku złowiłem dwa karpie po 11 kg i pięknego, 93-cm amura.