Klenie na rafie

Kleń , ryba która prócz sandacza fascynowała mnie zawsze swoim zachowaniem . Jej spryt i przegląd łowiska to coś co urzeknie nie jednego wędkarza , zarówno tego który siada ze stacjonarką jak i tego który łowi na sztuczne przynęty .

Jako uczeń gimnazjum często siadałem nad brzegiem rzeki podglądając te fantastyczne rybki .
Zadziwiały mnie za każdym razem nim jeszcze próbowałem je złowić na wędkę celowo . Nie raz podrzucając im kawałek kwiatka pewnie go zjadały , zaś innym razem potrafiły czmychnąć od zbliżającego się smakowitego kąska w postaci pasikonika podesłanego przeze mnie .
Czytając sporo gazet uzbroiłem zestaw składający się z pickera i żyłki 0.20 mm , do tego uwieńczeniem było troszkę obrotówek nr 1 . Podchodząc z wyprostowanej sylwetki nie wiele mogłem zdziałać , częściej wieszały się małe kaczorki lub okonie . Natomiast czarno ogonowe cwaniaki uciekały obserwując mnie z daleka .
Widząc cały przebieg sytuacji głowiłem się jak by je skusić . Aż w końcu niczym czejen skradałem się po łokciach wykonując rzuty na przelew wyłuskałem pierwsze trzydziestaki z pod powierzchni .
Radość była ogromna , jednak to nie te brały które podpatrywałem . Zjawiając się o świcie pod skarpami po raz kolejny mnie zaskoczyły , całe stado zbierało mszyce i mrówki z nawisów traw , nie reagowały kompletnie na nic , smacznie siorbiąc przy tym całym zajściu .
Żyłka poskręcana od tysiąca rzutów a one nawet nie zareagowały na moje żelastwo ...
Po kilku dniach takiej wyżerki , wiedziałem że nie mam co tam posyłać wabików . Poczekałem aż słońce wzejdzie wyżej , siadłem na główce , oswajałem w ten sposób klony , najistotniejsze było aby rzuty wykonywać płynnie a sam cień nie padał na wodę .
Gdy podpłynęły na szczyt przelewu cichutko robiąc kółka od zbiórek wiedziałem że mogę próbować troszkę sił .
Smużąc obrotówką otrzymywałem potężne kopnięcia od klusek a mała obrotówka była zjedzona głęboko . Czując niedosyt okazałych ryb poszukiwałem nowych miejsc , w końcu wypatrzyłem na jednej z ostróg grubego 2-3 kilogramowego klenia . Za nic miał " zaloty " prezentowane jakie byłem wstanie mu przedstawić żelazem ." Pilnując " go przez kilka godzin co jakiś czas machałem przynętą . Dopiero gdy zaczął ciche zbiórki widziałem jak zdecydowanie ruszył w moją stronę . Zebrał obrotówkę i przepięknym saltem zakończył zmaganie ze mną ... Rozłożyłem bezradnie ręce i poszedłem do domu tego dnia ze skulonym ogonem .
Następnego dnia ostroga była zajęta . Siedziało na niej dwóch znajomych . Zestawy gruntowe zaadresowane dla suma świadczyły że nie mam tam czego szukać . Zamieniłem z nimi kilka słów i wyruszyłem na " wycieczkę " .
Parę kilometrów za osiedlowymi łowiskami natrafiłem na chaszcze niczym w przyrodzie Davida Attenborough . W krótkich spodenkach i bezrękawniku brnąłem w gąszcz pokrzyw , ostów , bluszczu . Byłem uparty i nie do zatrzymania , tak daleko zaszedłem że nie miałem ochoty stawać .
W końcu podnosząc wzrok ujrzałem piękną rafę . To było jedno ze zdarzeń które chyba najbardziej utknęły mi w głowie . 

Klenie na rafie 

Burząca się woda i chmary owadów nad rzeką , skaczące klenie i jazie zbierające skrzydlaty pokarm . Nieprawdopodobne to było ! Odrazy wszystkie bule po ukąszeniach i poparzeniach minęły jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki .
Wchodząc po kolana do wody posłałem obrotówkę jak tylko daleko mogłem . Po zetknięciu się z wodą natychmiast tańczący na ogonie czterdziestak uwalnia się z niej a następny w nią wali ! Masakra krzyknąłem !
Po dobrych dwóch minutach wylądowałem rybę lipnym zestawem . Kolana trzęsły mi się jak bym febry dostał ... Nieprawdopodobne powtarzałem , i drżącymi rękoma posyłałem znów wabia . Ledwo dotykająca blaszka wody była katapultowana przez kolejne ryby , ciągle w kółko to samo . Eldorado ... Nawet nie zauważyłem jak robił się zmrok a nogi bieleją z odmoczenia , wykonując ostatni rzut potężny boleń porwał mi przynętę jednym uderzeniem .
I znów na tarczy powrót do domu mruknąłem ...

Całe tygodnie mijały a ja nie mogłem dostać tych największych . Siadłem na brzegu myśląc jak się do nich dobrać . Widziałem strzały wpływające za uklejkami jak goniły rybki . Pojedyncze mocne pobicia i salto w powietrzu coś pięknego , niczym wywalony z katapulty . Grube 55 centymetrów walnął na obrotówkę ... jednak nr 3 . Tylko tym mogłem sięgnąć te największe , jednak nie zbyt chętnie chciały chwytać ten złom . Samo prowadzenie było też ciężkie w tym nurcie wyglądało to jak hol nie wielkiego klona .
Wymyśliłem więc nową taktykę , zabrałem teleskop ... Nie do spiningu , a do łowienia z powierzchni . Pasikonik nie dopływał gdyż zjadały go płocie i małe jaśki na wejściu do rafy . Trudno wziąłem więc kolejnego dnia bochenek świeżutkiego chlebka .
Czarne kute haki miały mi zapewnić bezpieczny hol grubego klenia . Spławiki również nie wchodziły w grę , więc zakładając wielki kawałek skóry wyrzuciłem z ręki jak najdalej w nurt pokarm adresowany dla spryciarzy . Trochę bez przekonania i wiary stałem z wędziskiem popuszczając tęczową żyłkę , po około 70 metrach ogromna fala pochłonęła bardzo głośnym gulgnięciem chlebek na haku .
Zdębiałem rozdziawiając usta ! Ryba zaś naprężyła linkę i sama się zacięła katapultując się wysoko w powietrze ! O matko !
Wysnuła mi resztę zapasu żyłki , wszystko trzymało się na węźle ! Powolutku odzyskując kilka metrów oddychałem już spokojniej . Tyle że sam jegomość nie chciał zejść ze środka rzeki . Nie dawał za wygraną a nim go podebrałem minęło chyba z 15 minut . Długo mu się przyglądałem . Potężny pysk , wielkie brązowe łuski na walcowatym ciele i ten czarny ogon .
Do dziś nie wybaczam sobie że zabrałem stamtąd kilka medalowych ryb . Pakując zawsze je do długiej siatki później zabierałem jednego góra dwa . Resztę uwalniałem .

Któregoś dnia jakoś w końcówce sierpnia , złowiłem tam swój rekord blisko 3,5 kilograma . Złowiłem go na spining widząc jak zbiera okruchy sunące po powierzchni wody . Nigdy prościej mi się nie przydarzyło złowić ryby .Podszedłem po kolanach i posłałem obrotówkę wprost w paszczę kluchy a on bez wahania walnął niczym grom z jasnego nieba . Ryba na spiningu kongera miotała się odbijając ogonem o powierzchnię wybierając z impetem niemal całą żyłkę . Hol trwał w nieskończoność a ja bez podbieraka nie mogłem poradzić sobie z podebraniem ogromnego cielska . Skapitulował po grubych minutach zmagań . I to była ostatnia ryba jaką zabrałem z tego miejsca . Do dziś wracam na rafę łowić na chlebek . Parę lat temu wędkarz widzący mnie na przeciw jak wypuszczam klenie krzyknął .
Co robisz ?!
Całą siatkę tak wypuścisz ?!
Daj mi lepiej , za raz przyjadę !
Odparłem :
Spoko , nie musisz jechać ;-)
Odparł:
Jak to ?
a ja na to :
Już płyną do Ciebie łap je ;-)
I machając na pożegnanie czarnymi kitami z wolna opuściły siatkę w żwawym nurcie rafy .

Czasem potrzeba do wszystkiego pewnej drogi żeby zrozumieć błędy . Brałem okazowe ryby by pochwalić się wędkarskim sukcesem . Było to największą głupotą może gdybym miał wypas telefon z aparatem , lub cyfrówkę , skończyło by się na zdjęciu . A tak złym tokiem rozumowania że trzeba rybę pokazać , brałem by wszyscy uwierzyli ...Nie będę tutaj wystawiał zdjęć na podwórku z tamtych lat z rybą bo samemu teraz nie zbyt dobrze mi się na to patrzy .
Szczególnie czytając troszkę o biologii tej ryby jak długo rośnie ...

Pozdrawiam i mam nadzieję że kolejna z moich lektur podobała wam się ;-)