Listopadowe karpie z Glinek

Park Mazowsze, to 9 hektarowy obszar, z czego ponad połowa to dwa zbiorniki wodne tzw. glinianka. Wydobycie gliny rozpoczęto tu na przełomie XIX i XX w. Cegły okazały się wysokiej jakości. Badania wykazały, że tutejsza glina zawierał duże ilości żelaza. Obszar ten, był częścią majątku Państwa Hoserów. Miasto Pruszków kupiło m.in. tereny dzisiejszego Parku Mazowsze. Utrwaliła się dawna nazwa tego zbiornika, - Glinki Hosera. Od dwóch lat, zbiornik jest dzierżawiony przez Stowarzyszenie wędkarskie Żbik, które zadbało, by na łowisko trafiło:

w 2011 r. ryb o łącznej wadze 2269 kg, a w 2012 r. aż 3273 kg

W tym roku, ostatnie ryby trafiły do łowiska pod koniec października. Były to; okazałe płocie i prawie 40 centymetrowe karpie, łącznie 373 kg.
Kilka deszczowych, ale ciepłych dni listopada spowodowały, że karpie zaczęły bardzo delikatnie żerować. Natomiast płotki, były nie do ugryzienia. Z zawodniczą zanętą próbowałem się do nich dobrać. Nie miałem szczęścia. Natomiast kątem oka widziałem jak Janusz - gospodarz łowiska, co chwilę holował dorodnego karpia. Jego mocno napięty 7 metrowy bat, ilustrował przebieg walki. Ryby wracały do wody.

Nie miałem odwagi zapytać, czym zwabił je w łowisko, ale widziałem, że podawał pinkę z procy, żyłka na bacie 010, hak nr 20., spławik 1, 5 grama, grunt 3, 5 m.

Z odległościówką wystartowałem następnego dnia. Temperatura wody 8 stopni. Nieprzyjemny zimny wiatr i mżawka. Żadnych brań. Czułem się podwójnie pokonany. Trudno przyznać się do porażki. Przygotowuję tartą bułkę, trochę karpiowej zanęty i okraszam wszystko aromatem truskawkowym. Dodaję pinkę. Wędkę uzbrajam w długi wysmukły 2 gramowy spławik i znów próbuję szczęścia na głębokości ok. 3m.
Krótko po zanęceniu, mam lekkie kilkumilimetrowe przyduszenie, a następnie bardzo małe podbicie do góry. Lin? To nie możliwe, podciągam do góry, siedzi karp 41 cm. Bardzo cicho wpuszczam go do wody.
Już zupełnie w innym już nastroju, zarzucam ponownie wędkę. Nie czekam długo, branie i znów karp. Gdy miałem już kilka złowionych i kilka niezaciętych karpi, przyszła refleksja.

Mając spławik tylko o nieco większej bezwładności, nie miał bym żadnych szans na tak częste brania. Nawet przy minimalnym oporze robaki pozostawały nietknięte. Schodzę z łowiska usatysfakcjonowany. Karpie wróciły do wody, a ja myślę, czym jeszcze ta wspaniała ryba mnie zaskoczy.
Pozdrawiam.