Zaloguj się do konta

Łowiska zachodniopomorskie w latach 1975-2017. Cz.4.

Co każdy wędkarz o obszarach prawnie chronionych wiedzieć powinien ?
 
 
 
My wędkarze docieramy wszędzie. W pogoni za rybą zapuszczamy się w najdziksze rejony naszego kraju. Chciałem tym artykułem przybliżyć wszystkim wędkarzom co im wolno, czego nie wolno i dlaczego. Pozwoli to uniknąć wielu scysji ze strażnikami chronionych obiektów. Choć dla ekologów „walczących” nasze hobby to jak wyczytałem na murach Kołobrzegu „Wędkarstwo to zabawa sadystów”. Jednak pomińmy to skrajne widzenie świata. Zajmijmy się tym co naprawdę powinniśmy wiedzieć by żyć w zgodzie z naturą.
 
Co mówi ustawa? Ochrona przyrody to zachowanie, odtwarzanie i właściwe użytkowanie:
zasobów przyrody
tworów przyrody żywej i nieożywionej.
Dalej jako tereny prawnie chronione ustawa wymienia:
parki narodowe,
rezerwaty przyrody
park krajobrazowy
obszary chronionego krajobrazu
pomniki przyrody
stanowiska dokumentacyjne
użytki ekologiczne.
W każdym z  tych miejsc obowiązują inne przepisy, trzeba je poznać, aby nie dochodziło do niepotrzebnych nieporozumień.
 
 
Parki narodowe
 
Trzeba pamiętać o najważniejszym. Wszelkie działania na terenie parku narodowego podporządkowanie są ochronie przyrody i mają pierwszeństwo przed wszystkimi innymi działami. Pracownicy parków  stanowią Służbę Parków Narodowych.  SPN przy wykonywaniu czynności służbowych ma obowiązek noszenia munduru i korzysta z ochrony prawnej.
Nas wędkarzy najczęściej kontroluje Straż Parku. Ma ona prawo:
legitymowania,
nakładania mandatów karnych,
zatrzymywania i kontroli środków transportu,
przeszukiwania pomieszczeń,
odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa,
noszenia broni palnej i gazowej oraz ręcznego miotacza gazu,
może stosować środki przymusu bezpośredniego,
w zakresie kontroli legalności połowu Straż Parku posiada uprawnienia Państwowej Służby Rybackiej.
 
Wędkarz powinien znać szczegółowe przepisy każdego Parku Narodowego. Warto, ponieważ mogą w nich być ważne dla nas zagadnienia, np.:
zakaz wędkowania czy nawet rybołówstwa,
zbierania poroży zwierzyny płowej,
wybierania jaj,
niszczenia drzew czy innych roślin (np. do robienia widełek na wędki),
palenia ognisk,
zbioru owoców i grzybów,
ruchu pojazdów,
spożywania napojów alkoholowych i innych środków odurzających,
palenia tytoniu,
zakłócania ciszy,
używania łodzi motorowych, pływania i żeglowania.
 
 
Rezerwat przyrody
 
Drugim rodzajem obszaru chronionego jest rezerwat przyrody. Ma na celu zachowanie w stanie naturalnym lub mało zmienionym ekosystemy różnych rodzajów. Wyróżnia się rezerwaty ścisłe, w których chroniona jest cała przyroda i rezerwaty częściowe, w których chroni się tylko niektóre składniki.
Pamiętajmy :  w rezerwatach nie łowimy ryb. Mało tego, część rezerwatów nie jest udostępniona nawet do celów turystycznych.  Bywa, że nie wolno tam łowić rybakom mimo, że woda należy do nich. Muszą uzyskiwać na połowy specjalne zezwolenie. Często takimi rezerwatami są całe jeziora, np. w zachodniopomorskim Kiełpino – 49 ha, Piekiełko – 9,96 ha czy Głębokie – 8,87 ha. Bywa, że rezerwatami są rzeki lub ich odcinki. Najbardziej znany jest „Rezerwat na  Rzece Grabowej”. Chroni się tam naturalne tarliska pstrąga potokowego i innych cennych gatunków ryb. Odcinek obejmuje długość 7,6 km rzeki od nieczynnego mostu kolejki wąskotorowej na południe od Polanowa do ujścia rowu łączącego jezioro Raczy Dół z rzeką w okolicy Starego Żoliborza.
Poza rybami w rezerwatach wodnych chroni się ptactwo, unikalny drzewostan lub roślinność reliktową w rodzaju: lobelii, poryblinu czy bagna pospolitego.
 
Park krajobrazowy.
 
Innym rodzajem obszaru chronionego jest park krajobrazowy. Jest on chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe, a celem jego utworzenia jest zachowanie, popularyzowanie i upowszechnianie tych wartości w warunkach racjonalnego gospodarowania. Parki udostępnia się do zwiedzania, polowania  i   połowu ryb. Jednak często jest to licencjonowane lub  dopuszczalne wyznaczonymi szlakami turystycznymi z wyłączeniem turystyki motorowej. Parki krajobrazowe są często częściowo strefami ciszy. Wiąże się to często z zakazem używania do celów sportowych i rekreacyjnych wszelkich łodzi motorowych z silnikiem spalinowym, a nawet używanie radioodbiorników. Najczęściej można tam spokojnie łowić tylko jest ciężko dojechać.
 
Obok parków krajobrazowych występują też obszary chronionego krajobrazu. Od parków różnią się tym, że nie są organizacyjnie wydzielone. Celem ich tworzenia jest szerokie wykorzystanie turystyczne i wypoczynkowe.
 
Innym częstym obiektem prawnie chronionym są pomniki przyrody. Najczęściej będą to:
pojedyńcze drzewa,
grupy drzew,
aleje,
głazy narzutowe,
inne (krzewy, jary, jaskinie itp.).
Obiekty te opatrzone są tabliczką z godłem Polski i napisem „Pomnik przyrody prawem chroniony”. Możemy się na taką rzecz natknąć nawet wśród wielkich ostępów leśnych. Uważajmy więc by im nie czynić szkód.
 
Stanowiska dokumentacyjne przyrody nieożywionej są to np. wyrobiska powierzchniowe czyli żwirownie, glinianki i inne.
 
Często spotkać można również użytki ekologiczne czyli:
naturalne zbiorniki wodne,
śródpolne i śródleśne „oczka wodne”,
kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, starorzecza i in.
 
Oprócz tych stref mogą być takie tworzone w porozumieniu z sąsiadami przygraniczne obszary cenne przyrodniczo w celu ich wspólnej ochrony. Jako, że są one w strefie przygranicznej warto przed przyjazdem w takie miejsce zapoznać się ze szczegółowymi przepisami tam obowiązującymi.
W związku ze specjalnym statusem tych miejsc nieświadomy tego wędkarz zachowujący się niezgodnie z przepisami podlega karze pozbawienia lub ograniczenia wolności lub grzywnę.
Na koniec kilka uwag, które pozwolą nam uniknąć odpowiedzialności karnej i dadzą szansę następnym pokoleniom na obcowanie z piękną polską przyrodą.
 
Na obszarach leśnych nie zakłócajmy spokoju ich stałym mieszkańcom.
Nie płoszmy zwierząt, nie niszczmy roślin, nie hałasujmy.
Psy trzymajmy zawsze na smyczy.
Pamiętajmy, że ruch kołowy w lesie jest dopuszczalny tylko po nielicznych wyznaczonych do tego celu drogach.
Nie śmiećmy.
Nie rzucajmy niedopałków.
Nie biwakujmy w miejscach niedozwolonych.
Jako wędkarze morscy nie niszczmy wydm i innych umocnień.
Nie wrzucajmy do wody różnych przedmiotów.
Nie myjmy samochodu w rzekach i w jeziorach.
Zostawmy miejsce połowu w takim stanie w jakim chcielibyśmy je zastać.
 
 
Lechosław Warzyński
 
 
 
 

Opinie (0)

Nie ma jeszcze komentarzy do tego artykułu.

Czytaj więcej