Majowa wyprawa na belonę

W dniu 18.05.2010r. po południu zadzwonił Paweł,że będzie po mnie o godz.23.oo i jedziemy do Rewy na belony,trochę mnie to zaskoczyło ten pośpiech,ale krótka dyskusja i zgadzam się na wyjazd.Wiem z autopsji że taki nie planowany przez dłuższy czas wyjazd jest wyjazdem udanym i zawsze kończy się jakąś przygodą.

Paweł powiadomił mnie ,że przyjedzie z Robertem i potrzebny jest czwarty na ten wyjazd,więc szybko dzwonię do Janusza i ten jest nieco zaskoczony tak szybkim wyjazdem,ale jest tak zdeterminowany że nawet chwili się nie zastanawia i zgadza się,umawiamy się że będzie u mnie o22.30.

Paweł i Robert jadą z Poznania,Janusz mieszka w leśniczówce 30 km. ode mnie,wszyscy spotykamy się o 23.oo,mała kawka i ruszamy w drogę.Jedziemy nisanem terrano Paweł prowadzi,przed Wałczem urwanie chmury w pewnym momencie zatrzymujemy się bo dalsza jazda jest po prostu niemożliwa,taką jazdę mamy do Kościerzyny w wietrze i sążnistym deszczu.
Kaszuby przyjmują nas czystym,pogodnym niebem nawet widać sierp księżyca,w dolinkach delikatna mgła,dzień zapowiada się nie źle.Po drodze była już taka gadka aby nie jechać dalej i zrezygnować z tej wyprawy,ale wędkarski upór nie pozwala i nie dopuszcza nawet takiej myśli.
O godzinie 5.00 jesteśmy w Rewie na miejscu u pana Wojtka,Zatoka Pucka cała we mgle,woda jak lustro,przeciwieństwo do pogody w Wielkopolsce i Zachodniopomorskim po prostu eden.
Przed szóstą wychodzimy na zatokę,jachcik ' alfa' pana Wojtka czyściutki jak zawsze,po stu metrach Paweł łowi pierwszą belonę,dzień zapowiada się bardzo ciekawie,zaczynamy ściągać nasze morskie odzienia ponieważ temperatura powietrza o godz,8.oo sięga 16 stopni C.
Drugą belonę łowię ja później Robert no i Janusz.Trolingujemy i spiningujemy efekty zbytnio nie różnią się,przy spiningu jest więcej emocji i zabawy.

Do portu wracamy o godz.11,20 ponieważ dalsze łowienie to była by rzeź,belony brały przy każdym rzucie, ryb w zatoce jest multum,a blachy brały tak głęboko że o wypuszczaniu nie było mowy. Po wyjściu z jachtu przeliczyliśmy nasz połów no i zrobiliśmy klasyfikację zajętych miejsc,ponieważ umówiliśmy się że ten rejs potraktujemy jak zawody wędkarskie,a zwycięzca stawia w drodze powrotnej dobry obiad,no i tak:
1.Robert 13 szt
2.Janusz 11 szt
3.Tadeusz 11 szt
4.Paweł 9 szt
--------
razem 44 szt

Myślę,że ta ilość jest w sam raz jak na jeden wyjazd i nie wyrządziła zbyt wielkiej szkody w ekosystemie. Obiad oczywiście stawiał Robert w bardzo uroczej Kaszubskiej Gospodzie,był żurek w chlebie,golonki przystawki no drink na cześć zwycięzcy,oczywiście drink bezalkoholowy.
W domu byłem po godz 18.oo reszta po wypiciu małej czarnej rozjechała się do swoich miejscowości.

Koledzy zapytacie się gdzie ta obiecana przygoda,otóż jest,posłuchajcie:
zbliża się godzina 19.00 i mam wstrzyknąć sobie insulinę i nie mogę znaleźć swojej apteczki i telefonu,dzwonię do Pawła do Poznania i co się okazuje? apteczka i telefon są w nissanie,więc wsiadam w astrę i jadę do Poznania.Tam robię sobie zastrzyk no i jestem już spokojny.Z Trzcianki do Poznania i z powrotem jest 'tylko'200 km i to jest ta przygoda.Chcę się tylko z lekka pochwalić,że Paweł to mój syn.
Pozdrowienia od Grupy' Beloniarzy' dla Kolegów z Portalu www.wedkuje.pl maksymilian 42