Mój kolega sum

/ 33 komentarzy / 2 zdjęć




  • konto usunięte




Sum

Był piękny, ciepły wrześniowy poranek, rozgrzane powietrze łagodził leciutki zefirek, nabrzeże wypełnione do ostatniego miejsca amatorami jesiennych, olbrzymich leszczy, ogólnie zapowiadał się kolejny wspaniały dzień nad Cegielinką. Oj barwne to było towarzystwo, jednak wśród wielu znajomych i nieznajomych górowała jedna postać, a górowała raczej  nie efektami, o których trochę później, lecz walecznością i nigdy nie zamykającą się buzią. Był to bardzo miły jegomość, którego fascynowało łowienie leszczy, choć tak naprawdę nie maił zbyt wielkiego do nich szczęścia, bo mimo częstych brań, raczej rzadko coś zacinał i nie koniecznie wiązało się to z jego refleksem.

Miał trochę dziwaczne podejście do wędkowania, ponieważ był wierny zasadzie, jedna wędka na każdą rybę i pewnie dlatego na marnym kiju miał założony otrzymany pewnie w spadku po przodkach kołowrotek, na którym była nawinięta plecionka, o kurcze nawet nie wiedziałem że takie grube sznurki produkują. Co do ołowiu, tu raczej nie popełniał błędu, używał coś w przedziale 50-100g to jak na tą wodę norma, jednak za ołowiem wisiał przypon, który był kolejnym mistrzostwem. Był z plecionki i to znacznie grubszej niż plecionka główna, ponieważ koleżka uważał że jest to przy połowie leszczy, krąpi i strasznych rozpiór, najbardziej zagrożony odcinek zestawu i pewnie dlatego ten zagrożony odcinek na końcu uzbrajał w hak wielkości nieznacznie odbiegający od tego, który w swoim zestawie ma mała suwnica.

Wesoły kolega miał jeszcze jedną niedocenianą, szczególnie przez sąsiadów zaletę, według jego
teorii zarzucać wędkę powinno się z prądem, bo i tak zniesie, a że towarzystwo siedziało w tamtym okresie prawie kij przy kiju, to w końcowym efekcie nikomu nie dane było się nudzić, a wesołek zawsze po kolejnym bardzo energicznym zacięciu, doholowywał zamiast ryby, przynajmniej cztery koszyczki, sąsiadów zajmujących miejsca po jego prawicy. Można by rzec że uczynność kolegi miała służyć celem uzupełnienia wypłukanych z zanęty koszyczków, jednak nikt nie chciała takiej pomocy, a już na pewno się z niej nie cieszył.

Osobiście lubiłem z nim wędkować, był przekomicznym wesołkiem, na dodatek super pechowcem i nigdy nie pozwalał się nudzić, jednak za wszelką cenę starałem się zajmować mniej zaszczytne miejsce po jego lewicy, a w momencie kiedy mu się pomyliło i zarzucił pod prąd, tak jak to czynili wszyscy, żeby po opadnięciu ciężarka mieć zestaw, jak najbardziej na wprost swojego stanowiska, to i tak robił to za energicznie i sytuacja była w końcu identyczna, tylko dotyczyła tych siedzących po lewej. W stosunku do mnie zdarzało mu się wypowiedzieć nie kiedy magiczne 'o kurcze soreczki' i pośpiesznie zwinąć dopiero co zarzuconą wędkę i czynność tą powtarzał wielokrotnie, a przy tym bacznie obserwował  moje miny i w momencie kiedy stwierdził że przybrałem odpowiednią, z jego piersi wydobyło się podsycane zadowoleniem ze swoich umiejętności, cichutkie 'o tak masz latać, głupia '

Często próbowałem mu delikatnie, a może to wcale nie było delikatnie dać do zrozumienia że na taki zestaw to może popróbować szczęścia z sumem, lub z innym stworem posiadającym zbliżony rozstaw paszczy jednak nic sobie nie robił z moich drwin i twardo z tą samą zaciekłością zacinał każde najmniejsze nawet drgnięcie grubego jak palec czubka. Był na dodatek szybko myślicielem, bo po kolejnej mojej docince o sumach, kolega zapadł w prawie godzinną zadumę, w tym czasie nie ekscytowały go brania, nie zwracał uwagi na wyciągane dość często przez sąsiadów leszcze, myślał...

Po jakiejś godzinie nagle zerwał się z fotela, podszedł do mnie energicznie jakby chciał mi przywalić za moje może mało dla niego śmieszne żarty, jednak nie, wziął mnie pod mankiet, odeszliśmy trzy metry na bok i z największą powagą zapytał 'Juras! na co biorą te cholerne sumy?' W pierwszej chwili zaniemówiłem, jednak jego poważna mina nie pozostawiała żadnych wątpliwości że zadane przez siebie pytanie było jak najbardziej poważne i oczekiwało fachowej, lecz przede wszystkim niezwłocznej odpowiedzi. Nie zwlekając, prawie jednym tchem wymieniłem wszystkie, jakie w danej chwili przyszły mi do głowy,  a wśród nich pojawiła się również wątróbka, do dziś zastanawiam się dlaczego koledze akurat ta przynęta wydała się najbardziej trafna, może wypowiedziałem ją dźwięczniej, a może kojarzyła mu się z jego ulubioną potrawą, nieważne, rzucił tylko- popilnuj wędek, wskoczył do samochodu i tyle było go widać. Wróciłem do wędkowania i rozważań na temat, gdzie go poniosło i wszystkie moje wywody kończyły się na jedzeniu, ewentualnie zimnym piwie.

Minęło jakieś pól godziny i otrzymałem odpowiedz. Usłyszałem głośne, zresztą w jego stylu trzaśnięcie drzwi od samochodu, a odwróciwszy się dostrzegłem wesołą, zziajaną postać kolegi, w jego ręku dostrzegłem dyndającą reklamówkę i pomyślałem, a jednak zgłodniał. Usiadł na swoim foteliku, spojrzał na mnie z miną zwycięscy i urywanym głosem wyszeptał 'no teraz zobaczymy' Pomyślałem co on tak sapie, przecież jechał samochodem, a od miejsca w którym go zostawił do wody miał około dziesięciu metrów.
Jednak nic się nie odzywałem, trochę sobie z niego pożartowałem, ale nie należę do tych, którzy przeciągają strunę i wolałem o powód zadyszki nie pytać. Koleżka pośpiesznie zwinął wędkę, odciął koszyk , w to  miejsce założył ogromny ołów, przywiązał przypon z jeszcze większym hakiem, rozwinął przytaskaną reklamówkę i tu zrozumiałem wszystko, jego pośpiech, zadyszkę i zadawane wcześniej pytania. Przed nim leżała reklamówka, w której znajdowało się około pół kilograma świeżutkiej, ociekającej krwią drobiowej wątróbki, wszystko stało się nagle jasne, kolega trawiąc przez godzinę moje słowa, przetłumaczył sobie je tak że jeżeli nie może zaciąć leszcza, a jedynym problemem w upolowaniu suma jest posiadanie wątróbki więc najspokojniej w świecie pojechał ją zakupić i teraz już wszystko z górki.

Nadziewając na hak kawałki wątróbki, rzucał co jakiś czas na mnie przepełnione zwycięstwem spojrzenie, czekał aż powiem dość, a że się nie odzywałem to zniecierpliwiony sam zamamrotał 'więcej się nie zmieści', choć nadział ją tak jak robaka i w gruncie rzeczy nie był to zbyt obfity kąsek. Kiwnąłem tylko głową na znak że się zgadza, kolega to przyjął jako potwierdzenie dobrze przygotowanej na suma dawki i z potężnym impetem walnął zestaw do wody, starając się przy tym zarzucić dalej niż wszyscy pozostali wędkarze, gdyż jak po chwili oświadczył : 'płotki biorą przy brzegu, leszcze na środku, a olbrzymy najdalej, gdzie nikt nie zakłóca im spokoju'
Było coś tak przekonywującego w jego poważnym głosie że nawet na myśl nie przyszło mi rozwijać tej  myśli, a co dopiero podważać jej prawdziwości, choć bardzo trudno było mi zachować powagę, obserwując wszystkie działania kolegi suma, dostojność z jaką namaszczał każdy kolejny ruch zakrwawionymi rękoma wskazywało raczej na odprawianie jakiś egzorcyzmów ......niż na zwykłe nakłuwanie padliny. Nie sposób opisać wszystkiego co się z nim i w nim działo, nie sposób było powstrzymać śmiechu, tym bardziej że wędkarze siedzący w najbliższym sąsiedztwie zorientowali się w sytuacji i już każdy na swój sposób przewidywał nadchodzący kataklizm i z wykrzywionymi od powstrzymywania śmiechu twarzami bacznie obserwowali pochyloną w skamieniałej pozie postać kolegi suma.

Mijały długie minuty a nieruchoma postać, zagłębiona w fotelu nie dawała znaku życia, trwała w swojej dziwacznej pozie jakby czekała na strzał startera, który ma uruchomić szybki sprint ku nowej, ale przede wszystkim powalającej kibicujących wędkarzy na kolana przygodzie z wielką rybą. Powoli wszyscy zapominaliśmy o nieruchomym towarzyszu i czekających nas emocjach, każdy zajęty, wcale nie rzadkimi braniami żerujących leszczy i wszystko toczyłoby się spokojnym torem, no właśnie jednak spokój dzisiejszego dnia nie był nam pisany.
Z naszego uśpienia obudził nas kolega sum, a uczynił to jak pośpieszny pociąg przejeżdżający tuż obok wrażliwego ucha. Kolega sum zerwał się na równe nogi, w tym samym momencie z całej siły zacinając wędkę, a z jego gardła wydobył się okropny krzyk: jeeessst', był tak głośny że wszyscy stanęli na baczność, co ułatwiło im zaobserwowanie tragikomicznej sytuacji, która nad wodą zdarza się za rzadko. W momencie, kiedy jeszcze krzyk nie skończył się wydobywać z gardła, wszyscy usłyszeli trzask i dopiero po chwili zorientowaliśmy się że kolega dzierży w ręku kawałek swojego kija, reszta wraz z zerwaną podczas zacięcia plecionką najspokojniej w świecie odpływała z pikującą jak spławik, grubaśną szczytówką. Nastała martwa cisza, nikt nie wiedział co robić, śmiać się czy płakać i tylko kolega sum stał ze spuszczoną głową w zadumie, tak jakby nad świeżo zakopaną mogiłą.
Trudno powiedzieć ile trwała ta chwila, pogrążonych w smutku, jednak nikt się nawet nie uśmiechnął, pewnie co niektórzy nawet pomyśleli, że oto niefartowny wędkarz stracił rybę życia i powiem wam że pewnie i mi taka myśl przeszła przez głowę, szkoda.

Tu właściwie mogłaby się skończyć ta dość dziwaczna, choć może i trochę smutna historia i właściwie chyba nikt by jej długo nie pamiętał, żeby nie kolega, który jako pierwszy z prawej strony miał okazje siedzieć przy koledze sumie. Jego szczytówka dziwnie się wygięła, więc dla pewności lekko podciął i dopiero zaczął się taniec z gwiazdami, na końcu zestawu coś rzeczywiście walczyło o przetrwanie, z późniejszych relacji wynikało że walka ryby nie przypominała żadnego z holi jakich ów wędkarz miał okazje w życiu przeżyć. Wyglądało to jakby ciągnął większy konar, tylko że od czasu, do czasu na szczytówce widać było wyraźne puknięcia, co z kolei świadczyło o walce z rybą. Miał lekki zestaw więc chwila napięcia trochę trwała, w pogotowiu był już największy podbierak, gromada kibiców udzielała fachowych rad i nie ważne że jedna wykluczała drugą, ważne że każdy się starał. Po ogromnych zmaganiach pierwsze co ukazało się zgromadzonej gawiedzi to był ułamany przed chwilą kawałek wędki pechowca, wisiała na nim plecionka i dopiero ona po zwinięciu ujawniła wielką tajemnice walecznego potwora.

Na końcu grubego sznura i jeszcze grubszego przyponu dyndał się majestatycznie sporych rozmiarów rozpiór, któremu z pyska wystawały, wypłukane już z krwi strzępy wątróbki, teraz już nikt nie tłumił śmiechu, posikanych spodni było wiele, jednak chichot dopiero był przed nami. Kiedy właściciel życiowego brania otrzymał swój kawałek wędki z tym wszystkim co się na nim znajdowało, czyli również z rybą, spojrzał na mnie smutnym wzrokiem i z największą powagą powiedział: 'a mówiłeś że na wątróbkę biorą sumy, kłamałeś?' Teraz już chichot paraliżował wszystkich, nawet tych, którzy nie widzieli naocznie zajścia, ale zdążyli się już dowiedzieć, do dziś nie wiem co odpowiedziałem koledze, czy w ogóle odpowiedziałem, kiedy się otrząsnąłem, usłyszałem tylko głośne trzaśnięcie drzwi od samochodu i po chwili kolega sum pognał jak szalony, zostawiając za sobą smugę dymu.

Tu można zakończyć tą przygodę, dodam tylko że kolega sum po krótkiej przerwie nadal pokazywał się na łowisku, pewnie nie z przekonania a z konieczności nabył nową wędkę i tym razem taką jak należy, a co najważniejsze nikt później już się z niego nie nabijał, nawet nie miał powodu, ponieważ, no może nie stał się mistrzem, ale coraz częściej odnosił sukcesy.
Pewnie dobrze że połamała mu się ta stara wędka, a już na pewno dobrze że zapomniał o wątróbce...

PS. Każdy z nas przeżył wiele takich przygód, a tym którzy dopiero zaczynają swoją przygodę życzę ich jak najwięcej, bo to właśnie one czynią wędkarstwo czymś niepowtarzalnym...
Pozdrawiam!!!

 


4.8
Oceń
(98 głosów)

 

Mój kolega sum - opinie i komentarze

janglazik1947janglazik1947
0
Fajna opowieśc -tylko troszkę mi szkoda tego człowieka.Z jednej strony to śmieszne ,ale z drugiej trochę tragikomiczne.Są nad wodą takie dinozaury,znam jednego i zawsze kiedy go spotykam troche mi go żal,kiedy próbuje łowic ukleje na 8gr spławik i haczyk 5-tka. (2009-12-04 10:03)
u?ytkownik559u?ytkownik559
0
Jurek zaskakujesz mnie swoja płodnością pisarską i coraz lepszymi tekstami. W moim przekonaniu znalazłeś się w gronie najlepszych opowiadaczy na tym portalu. Dobrze, że nasze szczecińskie łowiska dzięki Tobie będą w ten sposób promowane. Nad Cegielinkę przyjeżdżają ludzie z całego kraju i z całą pewnością wielu z nich stanie się w przyszłości inspiracją dla Ciebie. Ja mam do Ciebie prośbę o artykuł o jednej z barwnych postaci łowiących nad Cegielinką. Traktuj tę moją prośbę jako zamówienie. Wśród licznej rzeszy wędkarzy nad Cegielinką spotkać można pewną kobietę, którą ja nazywam KRÓLOWĄ CEGIELINKI a Ty ostatnio nazwałeś ja CZAROWNICĄ Napisz o niej! Niech się portalowa brać dowie że nie tylko pechowcy tu łowią :) (2009-12-04 10:59)
u?ytkownik10172u?ytkownik10172
0
Już liczyłem na happy end tej historii, niestety nie było dane Sumowi złowic suma. Trochę szkoda człowieka... Nie zmienia to jednak faktu, że tekst jest napisany świetnie, czyta się go z zapartym tchem i widać niezły kunszt pisarski autora. Pozdrawiam (2009-12-04 11:12)
Zbig28Zbig28
0
Brawo. Udało Ci sie oddać w tym opowiadaniu niepowtarzalny klimat panujący na tym łowisku. Mam też nadzieję, że kolega Sum jeszcze będzie miał okazję się "odegrać" za te śmichy-chichy i los nagrodzi Go wspaniałą rybą, a wam opadną "szczeny".
Fajnie napisane, fajnie się czytało - zresztą jak zwykle.
***** z +. Pozdrawiam (2009-12-04 11:29)
kostekmarkostekmar
0
Kolejny pisarski talent tego portalu ujawnił się znakomicie. dech zapiera, szczena opada, czyta się świetnie. Piateczka. (2009-12-04 11:31)
u?ytkownik26410u?ytkownik26410
0
Świetny artykuł. Mało co a ja bym mial portki mokre ha ha:)) Dzięki za fajowe opowiwdanie ;) Oczywiście pięć gwiazdek. Pozdrawiam. (2009-12-04 12:00)
u?ytkownik7474u?ytkownik7474
0
no muszę przyznać, że jak spojrzałem ile tego tekstu jest to stwierdziłem, że zejdzie mi z przyswojeniem i jakoś niechętnie podszedłem do czytania. Ale już po kilku zdaniach wiedziałem że będzie to coś ciekawego. A mniej więcej od środka zaczynałem żałować że zbliża się koniec pracy. 5 (2009-12-04 12:04)
janunio1janunio1
0
Fajne opowiadanko 5***** pozdr. (2009-12-04 12:13)
izkpawizkpaw
0
Świetne opowiadanie .Daję oczywiście 5 *. (2009-12-04 13:13)
BobertoBoberto
0
CUDOWNE :) gratuluje ... ***** (2009-12-04 14:18)
siadolsiadol
0
jejku, uśmiałem sie niesamowicie czytajac to opowiadanie!!!! fajna przygoda i aż trudno uwierzyć że zdarzyła się naprawdę. Pozdrawiam serdecznie (2009-12-04 14:56)
marekravmarekrav
0
Bardzo fajne ! Oczywiście *****
Pozdrawiam! (2009-12-04 15:29)
u?ytkownik13053u?ytkownik13053
0
No Ciekawa Parodia ... Ale I Takie Cuda Sie Zdarzaja Ze Krasnopior Na Watrobe :) (2009-12-04 15:33)
mirek2000mirek2000
0
Super opowiadanie bo mozna było się troche posmiac. Najsmiesniejszy moment był z tą krasnopiórą na watrobe!!! Juz wyobrazam sobie miny wszystkich gapowiczów!!! (2009-12-04 15:57)
The Piterson12345The Piterson12345
0
no ładnie ładnie :) krasnopióra na wątrobe pierwsze słyszę, to się nazywa wędkarstwo nieprzewidwalne :) super przygoda daję 5 pozdrowienia!!!!!!!!! (2009-12-04 16:38)
łysy wążłysy wąż
0
Fajne opowiadanko, można się nieźle pośmiać. Ale ale, panowie - to rozpiór a nie krasnopióra ;-)
Czasem los rzuca nas " w objęcia " najróżniejszej maści pechowców, indywidualistów czy " zaklinaczy " ;-) Bawią nas i rozweselają - ja tam ich lubię ;-)

tekst oczywiście zasługuje na najwyższą ocenę 5

pozdro
(2009-12-04 18:22)
u?ytkownik13699u?ytkownik13699
0
Często chwalę artykuły i wystawiam najwyższą ocenę. Teraz muszę zmienić skalę ocen. TO NAJLEPSZY MATERIAŁ, JAKI PRZECZYTAŁEM NA TYM PORTALU !!!, dlatego też nie mogąc dać więcej niż pięć gwiazdek, muszę kolejne dobre prace będę oceniać na cztery. Twoja praca kolego będzie mi od dziś wytyczną.
Pozdrawiam serdecznie i życzę Tobie, jak i "sumowi" spełnienia wędkarskich marzeń (2009-12-04 18:37)
u?ytkownik13699u?ytkownik13699
0
Jeszcze tylko jedna proźba .... Nigdy nie miałem doczynienia z rozpiórem i nie wiem, jak wygląda, do jakich rozmiarów dorasta, gdzie występuje i na co można go złowić ? Proszę o przesłanie ewntualnego zdjęcia na: moczykij77@wp.pl

Dziękuję i pozdrawiam. (2009-12-04 18:40)
u?ytkownik13699u?ytkownik13699
0
Że na wątróbkę, to już wiem. hi hi hi (2009-12-04 18:41)
u?ytkownik19872u?ytkownik19872
0
Zanim podziękuje Kolegą za milutkie komentarze i oceny, złożę ukłon w stronę Redakcji za to że zdecydowała się wklepać ten artykuł nad swoją informacją, a to dlatego że uważam iż po wczorajszej burzy należało nam się odrobinę zdrowego uśmiechu.
Dziękuje wszystkim za to że starczyło Wam cierpliwości w brnięciu przez ten materiał i jeżeli pojawił się uśmiech na Waszych twarzach to jest on najlepszą recenzją i moją nagrodą.
Jeszcze raz dziękuje wszystkim i pozdrawiam!

PS. Marku zamówienie zostało przyjęte. (2009-12-04 19:38)
spines21spines21
0
jedno z najlepszych opowiadań jakie czytałem na tym portalu.
w wędkarstwie jak w życiu bywają dziwne sytuacje,a przypadek czasem decyduje o
wyniku.
każdy kto trochę łowi pewno coś o tym wie.
ja w tym roku widziałem gościa ,który na kołowrotku miał sznurek,tylko trochę cieńszy od snopowiązałkowego.
łowił na warcie,na żywca.
pozdro (2009-12-04 19:58)
misiek7misiek7
0
Świetnie napisane daje piatala. (2009-12-04 20:27)
Norbert StolarczykNorbert Stolarczyk
0
Nie mam zielonego pojęcia co za anomimowy pałkarz zaniżył ocene tego opowiadania na 4.9 ja dałem ***** bo było warte, uśmiałem się bardzo podobnie jak przy opowiadaniach Łysego Węża
czekam na więcej.

pozdrawiam (2009-12-04 20:46)
u?ytkownik19872u?ytkownik19872
0
Norbiko1
Są dwie możliwości, albo ktoś ma specyficzne poczucie humoru, albo mnie po prostu nielubi. ważne że się pośmiałeś i tyle mogę powiedzieć.
Pozdrówka. (2009-12-04 20:52)
u?ytkownik7463u?ytkownik7463
0
Jaja jak berety:) Szkoda, że mnie tam nie było:(
Świetne opowiadanie. (2009-12-04 22:06)
Sebastian KowalczykSebastian Kowalczyk
0
Jeśli kolega Jurcys może napisać więcej takich tekstów, proponuję, aby wydał zbiór nowel. Przyrzekam, że kupię jako pierwszy:) Faktycznie dawno nie czytałem tak pełnego polotu tekstu. Życzę natchnienia i „wędkarskiej muzy”


(2009-12-05 10:00)
podzygpodzyg
0
Gratuluje opowiadania masz talent kolego czekam na więcej tego rodzaju opowiadań kiedy idą długie zimowe wieczory pozdrawiam (2009-12-05 12:24)
u?ytkownik22602u?ytkownik22602
0
Ja dopiero dochodze do siebie po wczorajszej komisji sledczej...*))). Świetna puenta - suma nie "wywątrubkujesz", ani go nie wykwokasz...I bardzo dobrze - niech siedzi w dziurze, tam jego miejsce.. Niejedni wołali dawno temu - nie chcemy rozpiora !! Twój humor Jurku był nam bardzo potrzebny - dobry zwrot ku lepszym dniom. Dzięki - pisz więcej. Rozkręcasz się literacko, a to tutaj bardzo potrzebne ! Pozdrawiam, podnosząc do góry *5* !!! (2009-12-05 13:43)
u?ytkownik8975u?ytkownik8975
0
Całe pięć ...A pro po. Mam takiego Kolegę na co dzień. I wierzcie mi koledzy jest nie reformowalny.
Pozdrawiam (2009-12-05 13:54)
marcinwaski99marcinwaski99
0
fajny artykul,takie asy sa najlepsze,fajwa***** (2009-12-05 18:10)
staszek873staszek873
0

No  Jurcys...mistrzostwo świata,chciałem coś napisać ale po przeczytaniu Twojego

artykułu szczena mi opadła i jakoś straciłem ochotę...Gratuluję i pozdrawiam...

(2009-12-07 13:52)
u?ytkownik5105u?ytkownik5105
0
..fajnie napisany artykuł Twój kolega rewelacyjny oczywiście "5" ..pozdr.. (2009-12-08 07:14)
ominousominous
0

swietny artykul smieszny i tragiczny zarazem , zasluguje na 5

ps nie myslales o karierze pisarza hehe

pozdro

(2009-12-09 21:03)

skomentuj ten artykuł