Moj rekordowy klen

Witam serdecznie wszystkich zapalonych spiningistow, tych ktorzy szwendaja sie za szczupakiem, pstragiem i okoniem oraz tych ktorzy staraja sie zawsze byc o krok przed doroslym kleniem. Od mojego ostatniego posta z wyprawy minelo szmat czasu i jeszcze wiecej sie zmienilo w zyciu osobistym. Byly tez sytuacje, ktore doswiadczyly zyciowo jak i podnosily na duchu. Jednym slowem zmiany jakich sie nie spodziewalem. Zaczne od tego, iz kolekcja sprzetu jaka uzbieralem w stosunkowo, krotkim czasie zato z duzym wysilkiem finansowym zostala skradziona i jedyny sposob lowienia jaki pozostal to leszczyna i kawalek zylki. Z perspektywy czasu wydaje sie to teraz bardzo zabawne ale prosze mi wierzyc, ze tak nie bylo.

Styczen zeszlego roku przyniosl jedna wielka zmiane. A mianowicie przeprowadzke, a po niej kolejna! Pozostaly wspomnienia i niesamowite doswiadczenie po lowiskach w okolicach Manchesteru. Jednego bedzie mi brakowac z cala pewnoscia. Pieknie walczacych pstragow i nieobliczalnej rzeki Mersey, w ktorej roilo sie od przepieknych okoni, szcupakow, brzan i niesamowitych pstragow potokowych.

Poludnie Angli jest dosc specyficzne, bardzo przypomina mi rzeki mazurskie oraz fakt jest faktem pogoda jest bardziej przewidywalna jak w Polsce. Niezliczona ilosc rzek wprawia w zaklopotanie gdzie sie wybrac bo kazda z nich kusi swymi walorami oraz spotami.

Musze przyznac, ze namierzenie paru ciekawych odcinkow zajelo mi dobre pare miesiecy, potem przyszedl czas na odpoczynek od wedkowania i danie mozliwosci wydania na swiat kolejnych pokolen przepieknych kleni i szczupakow rzece. Prawo jest prawem i nalezy go przestrzegac nawet jesli zyje sie w innym kraju niz swoj ojczysty a doskonale wiemy wszyscy, ze i z stym jest roznie nawet w Polsce. Jako wedkarze, mlode pokolenie musimy propagowac zdrowe podejscie do wedkarstwa i nie traktowac go jako wyprawy po mieso :) Granice dobrego smaku powinny byc zawsze zachowane. W ten sposob zostawimy mlodszym pokoleniom szanse doswiadczenia tego co tak bardzo ciagnie nas nad wode z wedka.

OK, mysle ze wystarczy marudzenia o tym co bylo bo jesli juz zaczales czytac mego bloga to napewno nie dlatego zeby wkrecac sie w wyklady z etyki.

Tak wiec wracamy na lowisko. Pamietam dobrze, ze byla to sobota pewnego marcowego poranka 2014r. Nad glowa rozciagalo sie dosyc bardzo zachmurzone niebo i naprawde nie bylo szans by cos sie zmienilo na lepsze. Mimo to postanowilem wybrac sie na ryby. Wedzisko 2.10cm na seabasa marki Shimano bo takie jako pierwsze postanowilem kupic z racji bliskosci do Atlantyku. Plecionka Dragona oraz moj pewniak 9cm wobler Goral zbrojony w dwie kotwiczki. Glowka czerwona oraz bialy caly tulow z czarna kropka tuz za skrzelami. Dwie godziny wedkowania nie przyniosly zadnego rezultatu. Wielu z nas pewnie by sie poddalo juz po takim czasie, ale w glebi czulem, ze cos sie swieci. W ciagu tych dwuch godzin dokladnie przeczesalem 2.5km odcinek rzeki, na ktorym wymagana jest jedynie licencja wedkarska i nie trzeba byc czlonkiem lokalnego klubu. Z rozmow z lokalnymi wedkarzami dowiedzialem sie o szczupakach siegajacych nawet 17lb wiec calkiem niezle okazy. Te wlasnie opowiastki podtrzymywaly mnie na duchu, ze warto jescze zostac te kilkanascie minut.


Poziom rzeki byl bardzo wysoki, w niektorych miejscach stojac na nadbrzeznej skarpie mozna bylo odniesc wrazenie, ze jesli jest ona bardzo mocno podmyta i by sie obsunela pod ciezarem ciala to byly by marne szanse na wyjscie z wody bez szwanku. Skutecznie to odstraszalo od ciekawych lowisk gdzie ryby moglby sie znajdowac, no ale coz sa granice, ktorych sie nie powinno nawet prubowac przekraczac.

Minela kolejna godzina i ciagle bez brania, obrzucalem ostatniego spota i bylem u kresu sil mentalnych. Zrezygnowanie bylo ogromne a nadzieja jednak pozostawala, lecz nikla z minuty na minute ale ciagle byla. Mimo to postanowilem sie spakowac z niedowierzaniem i ruszyc w kierunku samochodu oddalonego o jakies 1.5km Mijajac paru spacerowiczow z psami wzdluz koryta rzeki nie moglem uwierzyc, ze wracam na pusto. Zastanawialem sie czemu tak sie stalo. Pogoda byla ustablilizowana od kilku dni, zaczalem polowy z rana, nie bylo silnego wiatru ani szybkiego nurtu. Mimo to po kilku minutach spaceru postanowilem sie zatrzymac i porzucac raz jeszcze przy malej kamienistej plazy. Pierwszy rzut nic, drugi rzut nic, potem kolejny a za nim kolejny i znowu nic. Przez mysl przeszlo mi jedno jak grzmot podczas burzy na niebie nagle i gwaltownie. Cholera jasna!!!! W myslach zwijam sie i wracam, a w duszy jeszcze jeden rzut!!!

3y kroki w bok w dol rzeki, chwasty po szyje, wiekszosc sucha bo wczesna wiosna, delikatnie polamalem je noga badajac krawedz skarpy. No i rzut. Zwijam powoli widze, ze plecionka coraz blizej brzegu, chociaz wobek ciagle w toni penetruje wode. W tym samym momencie potezne uderzenie, wedka wygiela sie w palak. W myslach pewnie szczupak okolo 3kg. Odrazu usmiech na buzi i szybkie poluzowanie hamulca w Spro Zalt Arc. Kij dosyc sztywny wiec kolowrotek slychac jak terkocze a plecionka wysuwa sie co pare sekund na pare metrow. W glowie pojawia sie rebus, ktory jest praktycznie nie do rozwiazania. Jak na tym odcinku wyglonda dno rzeki, oczywiscie nic nie mozna odczytac z poziomu wody gdyz poziom sie podnios razy dwa a woda ciemna jak diabli.

Powoli dokrecam hamulec i staram sie nie tracic kontaktu z ryba. W glowie zagadka i pewnosc, ze to szczupak. To musi byc esox. Pare ruchow korbka, znowu dokrecam troszeczke hamulec w Zalcie. I znowu pare ruchow korbka. Czuje jak ryba naprawde wygina sztywny patyk Shimano. Ma sile przeszlo mi prze mysl i znowu usmiech na gembie :D Silnoreki tez by sie zmeczyl i sie rozesmialem pod nosem.

W pewnym momecie przewala sie na bok, nurkuje i nie moge uwierzyc. Serio zatkalo mnie do reszty. Pierwsze co mi sie nasunelo na mysl to klen. Duzyyy klen :D skurczybyk. Jak go wyciagne zyciowka na 100%
Kolejny odjazd tym razem mniejszy, moze na 2 lub 3y metry. Czuje ze ryba slabnie. Schodze ze skarpy zarosnietej krzakami. 15m dalej jest mala piaszczysta plaza z dosyc gladkim zejsciem i wiem ze tam napewno nie ma zaczepow i jest lagodny spad. Po 30sek jestem na miejscu. Stoje po kolana w wodzie w niezastopionych woderach z neopranu, ktorych zlodzieje nie namiezyli jak okradali mi garaz w Manchesterze. Odpinam Lip Griper-a i delikatnie chwytam rybe za pysk i wyciagam ja z wody na trawe. Ciezka jak cholera sobie pomyslalem. Myslalem, ze bede skakal jak dzieciak, ktory dostal wate cukrowa na festynie. Z trudem opanowalem emocje :D szyko waga z plecaka 3kg co do grama!!! Miarka krawiecka bo taka posiadam latwa w zwijaniu i miesci sie w jedynej kieszeni na piersi w woderach. 61cm Szok!!! Serio przezylem szok!!! Moj najwiekszy klen 61cm i 3kg Patrze na niego i nie moge oka nacieszyc. Banan od ucha do ucha,dotarlo do mnie, ze biedak sie meczy. Szybko siegam po telefon, pare fotek i spowrotem w wode. Powoli go dotleniam w wodzie i nagle plusk pletwa ogonowa, woda splywa po twarzy ocieram ja reka i radosc jakiej nie mialem nawet po pstragach, ktore wazyly okolo 1.5kg

Pora do domu juz wiem ze nic mi nie jest w stanie zepsuc dnia, dociera do mnie ze to ostatni dzien sezonu i od jutra jest bezwzglendny zakaz wstepu nad rzeke z wedka az do 15 czerwca. Co za zakonczenie sezonu, pomyslalem i zaczelo mnie zastanawiac jakie bedzie rozpoczecie nowego sezonu:)