Niezapomniany karaś

Pewnego dnia zeszłego roku 2009 wyjechałem z moim tatą ostatni raz przed końcem ciepłego sezonu na rybki do Wojnowic nad jeziorko wyjechaliśmy o godzinie 5. Byliśmy ok. godziny 6 już na miejscu , po rozłożeniu sprzętu wędkarskiego zanęciliśmy swoje miejsca przez parę godzin niestety nic nie brało, jakieś heh tak jak mi pewien wędkarz gdzieś tam powiedział 'jacksony ' , czyli sama drobnica ok godziny 12 już byłem strasznie zniechęcony dalszym siedzeniem i wpatrywaniem się na spławik tata poszedł 'obadać' obok stanowisko. Jemu niestety tez nic nie brało.

Najlepsze jest to ze po chwili rozległ się głos. Zgadnijcie kto mógł krzyczeć kogo mogła ryba wciągać do wody ? Tak ,oczywiście mnie :) krzyczę tato tato ryba ! tata przyleciał bo akuratnie wiał troszkę wietrzyk nie w jego stronę i dobrze nie usłyszał. Przybiegając z przerażeniem mówi do mnie ' synek co się dzieje?', a ja mowie tata ryba ! rzucił swoja wędkę i zaczął mi pomagać gdyż rybka uciekała w trzciny tata ciągnął szczytówkę w swoja stronę po chwili piękny karaś pojawił się w naszych oczach 'doprowadziłem' go już go do brzegu a tu nagle ! haczyk wyleciał mu z pyska ! :) to mój tata w ciuchach w butach nura do wody za nim i na szczęście zdołał go złapać :).

Gdy przyjechaliśmy po pięknej walce i emocjach do domu nikt nie chciał nam uwierzyć ze został on złowiony przez nas bo rodzina wiedziała ze obok jeziora jest staw hodowlany ale po dłuższych wypocinach moich rodzina uwierzyła.Kochani czasami warto poczekać nawet na sam koniec połowu.Myślę że chociaż troszkę mogłem się podzielić z Wami moimi przeżyciami wędkarskimi i myślę ze nie były one zbyt nudne ;) .
Pozdrawiam