Nocna próba

Cały tydzień studiowania prognoz pogody na najbliższe dni i w końcu zapada decyzja, jedziemy na noc z 24/25.08. Pomimo dziennych upałów, powyżej 30°C, nocka ma przynieść spadek temperatury do 18°C i lekki spadek ciśnienia. Jjedynie wschodnie wiatry trochę psują całą kompozycję pogodowej układanki. Najważniejsze jednak, że burze mają przyjść dopiero w sobotnie popołudnie. Przyjeżdżamy nad jezioro wczesnym popołudniem. Z wyjściem na wodę musimy jednak poczekać do wieczora ze względu na panujący skwar. Łowisko jest na nasłonecznionym wschodnim brzegu i niestety nawet na wodzie w tej temperaturze nie da się wytrzymać. Oczekiwania są spore, gdyż od dłuższego czasu brania ryb były w kratkę, a tu okazuje się, że kolegom poprzedniego dnia na nocce podeszły całkiem porządne karpiki. Więcej w tym przypadkowości niż planowanego wędkowaniaa dodatkowo sierpień ma to już do siebie, że zmrok przychodzi znacznie wcześniej niż na początku lipca i w tych warunkach realnego dziennego czasu na wędkowanie jest znacznie mniej. Pełen optymizmu o 18.00 jestem na łowisku, ustawianie bojki sygnalizacyjnej, nęcenie i po kilkunastu minutach wygodnie rozparty w fotelu oczekuję na chociaż najmniejsze szarpnięcie zestawu. Kontynuuję od lipca wędkowanie kompozycję bananową. Gotowane dwa ziarenka kukurydzy na jednym włosie, na drugim dwie pływające kulki imitujące kukurydzę Rapid Baits, zaprawiane dipem bananowym. Kołowrotki z wolnym biegiem i dodatkowo założone na przelotkę i żyłkę niezawodne kupione jeszcze w Czechach (ponad 20 lat temu) sygnalizotory. Są one niezbędne podczas wędkowania z łodzi, gdyż wytworzony dzięki nim zwis żyłki pod delikatnym napięciem niweluje wyciąganie z kołowrotka żyłki będące skutkiem kołysania i poziomych ruchów katamaranu wywołanych wiatrem i falami. Automatyczne żyłka pozostaje pod kontrolowanym napięciem, a w przypadku ruchu nie jest wyciągana z kołowrotka. Sygnalizator spokojnie podąża sobie w górę i w dół lub stoi w bezruchu. Każde najmniejsze nawet trącenie przynęty jest widoczne jeszcze przed zagraniem wolnego biegu szpuli. Na nockę zakładam dodatkowo pod główkę sygnalizatora świetlik i tym sposobem mam pełen przegląd sytuacji bez konieczności używania światła. Słońce zachodzi 19.59 więc na wodzie mogę pozostać prawie do 21.00. Tuż przed zmrokiem o 20.00 sygnalizator na wysłużonym szekspirze drgnął obiecująco, za chwilę drugi raz. Prawa ręka odruchowo wędruje na dolnik wędki, lewa do dżwigni wolnego biegu. Serducho oczywiście wchodzi na wyższe obroty i nic, cisza. Jakaś ryba weszła w łowisko ale jest bardza ostrożna. Po piętnastu minutach ma miejsce podobna sytuacja na prawym zestawie i znowu nic. Robi się ciemno i na całego zaczyna się walka z komarami. Zaaferowany wypłynięciem zapomniałem o autanie, nieodłącznym antykomarowym towarzyszu moich wypraw i mam teraz za swoje. Gryzą wszędzie poczynając od kostek poprzez kolana, dłonie kończąc na karku. Ratuję się częściowo zakładając pod czapkę ręcznik do wycierania dłoni . Osłona karku przynosi na chwilę ulgę. Wytrzymuję tak stale się oganiając od natarczywych owadów do 21.00 ale już bez brania. Z opresji ratuje mnie kolega wzywając na grilla. Kończę kolejną potyczkę z karpiami i amurami. Komary tym razem i ryby wygrały.