Październikowe wędkowanie i jesienny pech

Wielkimi krokami nadszedł październik i na dobre zaczęła się jesień. Przyroda w zbliża się do zimy, a liście klonów malowniczo pokryły się już czerwienią, purpurą i brązem. Na wodzie pełno liści brzozy i dębu. Jesień westchnąłem jeszcze tylko kilka tygodni i karpiowe wędki trafią do mojego magazynku a w ręce będzie gościć jedynie spinning ,ewentualnie bardzo delikatna spławikówka.
Mimo wspomnienia o wędkach karpiowych w rękach trzymałem mojego siedmiometrowego bata. Przyczyna tego była niezwykle prosta, nie było mnie ponad miesiąc nad wodą. Potrzebowałem wodę rozpoznać na nowo i koniecznie chciałem złapać jakiś kontakt z rybą.
Więc pierwszego października wróciłem do wędkowania, jak i rozpocząłem urlop wypoczynkowy. Który mimo że planowany na wrzesień musiałem z powodów służbowych, przesunąć na październik. I tak sen o agresywnych wrześniowych karpiach odszedł i pozostało mi jedynie październikowe wędkowanie.

Wiele zmian zaszło na ulubionej gliniance. Ktoś zrobił nowe stanowisko obok „mojego drzewa”, paląc na jakiś czas miejscówkę, przynajmniej do czasu kiedy trzciny nie odrosną. Roślinność zanurzona opadła trzymając się około pięćdziesiąt centymetrów nad dnem, przy okazji przykryła większość czystych placyków na dnie. Woda z czystej stałą się wręcz krystaliczna tak że zakładając okulary polaryzacyjne, dało się obserwować dno na głębokości około dwóch metrów.
Wybrałem miejsce do łowienia batem w sposób taki aby mieć oko na większość wody, rozłożyłem stanowisko i rozrobiłem zanętę Bogusława Bruda Leszcz brasem, dosypując pinkę, białe i kukurydzę. Wybrałem tą zanętę z racji tego że byłą otwarta i nie chciałem aby się zmarnowała. Nie miałem ziemi więc po wrzuceniu do wody widziałem wyraźnie żółte plamy na dnie. Błąd? Może i tak, ale miałem nadzieję że mimo wszystko ryba dopisze. Na pierwsze branie czekałem może trzydzieści minut i złowiłem dorodną płoć. Była to jedyna wyciągnięta ryba tej krótkiej dwu godzinnej wyprawy, dwie się spięły.
I klasycznie moja połowa już telefonem dała znać o czasie powrotu do domu z żalem się spakowałem i wracałem.
Po powrocie moje kochanie oznajmiło mi o zorganizowaniu mojego taty w celu dokończenia ocieplania budynku. Nie powiem ruszyło mnie to strasznie ponieważ za miast łowić karpie, skakałem jak małpka po rusztowaniu i pomagałem przy ociepleniu. Patrząc na to z inne j perspektywy za zaoszczędzone na opale pieniądze kupie sobie jakiś sprzęt.
Pogodzony z losem czekałem na niedziele aby skoro świt wyruszyć i połowić w końcu. Życie jednak znowu na nosie zagrało mi okrutne.
Na niedziele zapowiedzieli się znajomi z odwiedzinami. Fajnie było się spotkać z nimi i powspominać stare czasy w dobrym towarzystwie, niedziela minęła błyskawicznie.
W poniedziałek obiecałem sobie że pojadę nad wodę i niech się wali i pali. Na drodze chciała stanąć mi małżonka która ostatnio ma dziwną i denerwującą manierę, organizowania mojego czasu bez konsultowania tego ze mną i oznajmiania w ostatniej chwili o tym. Przeważnie kiedy na rybki się wybieram. Jakież było zdziwienie mojej pani jak oznajmiłem że mam głęboko w czterech literach wszystko i jadę na ryby. Cała sytuacja zakończyła się kłótnią a ja w stanie wzburzenia udałem się na rybki.
Nad wodą siedziałem dobrą godzinę i koiłem nerwy. Po tym czasie wytypowałem dwie miejscówki.
Pierwszą pod ulubionym drzewem gdzie jest od brzegu ostry spadek z metra na 1,8 m i tam miałem zamiar położyć pierwszy zestaw. Drugi miał wylądować na głębokości około 3m również na spadku.
O ile umiejscowienie drugiego zestawu to bułka z masłem to przy pierwszym jeżeli nie zabrało się środka pływającego należy wykazać się dobrymi umiejętnościami rzutowymi. Ustawiłem się pewnie na brzegu i obrałem cel na około 40m. Zestaw typu chod rig musiał przemknąć przez dziurę w gałęziach wierzby którą sam w okresie letnim wykonałem i wylądować w okolicach patyka który znaczył krawędź spadku. Pierwsza próba i mój misternie wykonany zestaw wisi na drzewie. Co się dzieje myślę sobie wyszedłem z wprawy rwanie i montaż kolejnego i również drzewo po trzecim zestawie który szyderczo dyndał na gałęzi. Postanowiłem chwilę jeszcze posiedzieć przed czwartą próbą z ostatnim chod rig’iem jaki miałem w swoim arsenale. Odsiedziałem chwilę i skoncentrowawszy się umieściłem zestaw w wytypowanym miejscu.

Zadowolony z siebie, zrobiłem w nagrodę przepyszna malinową herbatę. Rozkoszując się jej smakiem, rozkoszowałem się przyrodą i wolną chwilą. Z sielankowego nastroju wyrwał mnie dźwięk sygnalizatora. Zerwałem się i w ułamku sekundy przyciąłem przytrzymując szpule kołowrotka. W tym momencie żyłka rozciągnęła się i poczułem kopa. Wiedziałem że ryba jest słusznych rozmiarów. Walka trwała już dłuższą chwilę karp coraz bardziej tracił siły i robił coraz krótsze odjazdy. Gdy nagle poczułem luz na wędce. Serce zabolało i żal straszny miało być piękne zdjęcie a jest dupa. Zniechęcony zwijam zestaw i z niedowierzaniem patrzę na koniec leadcor’a który się najzwyczajniej w świecie rozszył. Stwierdziłem że końcówki zaszytego leadcor’u mimo wszystko trzeba kropelką traktować.
Miałem dość już na dzisiaj przygód, a kłótnia z moja połową nastroju mimo wszystko nie polepszyła. Zapas przyponów również się wyczerpał, więc spakowałem sprzęt i już miałem odjeżdżać do domu gdy wzrok mój padł na spinning. W zasadzie dlaczego by nie porzucać sobie. I jak pomyślałem tak zrobiłem. Nie śpiesznie powoli obszedłem glinianki w poszukiwaniu szczupaka. Który w zasadzie dzielnie współpracował i dał się złowić w liczbie jednej sztuki. W wymiarach około 50cm. Poprawił mi humor znakomicie uwolniłem zębatego towarzysza i oddałem wodzie.
Po przyjemnej przygodzie złożyłem spinning i wróciłem do domu. Tam porozmawiałem tym razem bez negatywnych emocji z małżonką. Przypomiałem że to ja dysponuje swoim wolnym czasem i jak ma coś w planach to niech konsultuje wcześniej. Pogodzony i zrelaksowany resztę dnia poświęciłem dzieciaczkom bawiąc się świetnie z córką i synem.