Pechowy czwartek

We wtorek zadzwoniłem do kolegi Wojtka alias Kochaś z zapytaniem – kiedy jedziemy na ryby? Umówiliśmy się że w przyjadę po niego w czwartek o godzinie czwartej rano i pojedziemy poszukać boleni oraz sandaczy w okolicy rozmytej główki. Po wcześniejszym zrobieniu zakupów (głównie główki) byłem już gotowy do wyjazdu. Wychodząc z domy coś mi w głowie zaświtało i postanowiłem się wrócić po drugą delikatniejszą wędkę.

Tak jak się umówiliśmy o godzinie czwartej przyjechałem po Wojtka, dwadzieścia minut później dojechaliśmy na miejsce. Zaczynało świtać. Wojtek wskakuje w spodniobuty, a ja w wodery i po kilku minutach marszu przez gęste krzaki dochodzimy do wody. Jeszcze tylko mała przeprawa przez rozmyty fragment główki i jesteśmy na naszej boleniowo sandaczowej miejscówce. Zaniepokoił mnie fakt że nie było widać żadnych ataków ryb drapieżnych na drobnicę, tylko od czasu do czasu na powierzchni pokazywały się nam leszcze. Ale cóż, próbować trzeba! Szybko zbroimy kije w przynęty i do boju. Widzę że kolega uzbroił się w perłowego rippera z czarnym grzbietem ja dla odmiany założyłem boleniowego woblera i zaczynamy zabawę.
Bez skutku przeczesywałem warkocze kawałek po kawałku w poszukiwaniu boleni, które często tam łowiłem. Tak jak u mnie u Wojtka też nic się nie działo. Tylko co chwila przeklina na ostatnio przez siebie kupione główki z hakami, które się rozginają na byle zaczepie. Nagle Wojtek zacina spory korzeń, podciąga go delikatnie w stronę główki na, na której stoimy i nagle hak się rozgina! Przynęta uzbrojona w 20 gramową główkę niczym pocisk leci w jego stronę obcinając mu ok. 5 centymetrów szczytówki! Zdesperowany Wojtek mówi „to już po dzisiejszym wędkowaniu!!!” a była godzina 5:30.

Ja siedziałem oddalony od niego ok. 8 metrów (i miałem przy sobie dwie wędki) bez zastanowienia zaproponowałem mu żeby wziął moją drugą wędkę, której i tak na razie nie używałem. Do mojej wędki Wojciech założył swój kołowrotek, główkę o masie 17 gram z seledynowym kopytem i zaczyna zabawę od nowa. Po pierwszym rzucie w stronę brzegu ma branie, mocne szarpnięcia kijem i nagle plecionka zaczyna luźno zwisać i w tym samym momencie widzę wyskakującego nad wodę ładnego szczupaka. Wojtka szlak trafia i mnie również, ponieważ u mnie kompletnie nic się nie dzieje. Kolega zbroi się kolejny już raz dodatkowo zakładając przypon i jak poprzednio seledynowe kopyto. W drugim rzucie ma branie podobne do poprzedniego, zacina i… szczupak odgryza mu plecionkę powyżej przyponu!!!

Ja mało się nie posikałem ze śmiechu w Wojtka oczach widziałem potworną złość. Za chwilę w przybrzeżnej zatoczce obydwaj próbowaliśmy upolować szczupaka, oczywiście bez skutku! Po pewnym czasie postanowiliśmy poszukać na dnie sandaczy, które bardzo często łowiliśmy w okolicach tej główki. Próbowaliśmy różnych przynęt prowadzonych na wszystkie możliwe sposoby. Nic, kompletnie nic, żadnego brania!!! Patrząc w swoje pudełko z przynętami ujrzałem zielonego twistera z brokatem i postanowiłem nim trochę pociskać. Pierwszy rzut, kontrolowane sprowadzenie przynęty na dno i jadę. Podrywam przynętę z dna, dwa ruchy korbką kołowrotka i znowu na dno. Po drugim poderwaniu przynęty czuję delikatne przytrzymanie i szarpnięcie, zacinam i siedzi. Pomyślałem sobie „ładny sandacz”.

Nie mówiąc nic Wojtkowi, który był odwrócony w drugą stronę spokojnie holuję rybę w stronę główki i nagle się zaczyna walka. Ryba zaczyna odjeżdżać wyciągając mi plecionkę z kołowrotka słyszący to Wojtek odkłada wędkę obserwując te wspaniałe odjazdy. Po kilkunastu minutach holu naszym oczom ukazuje się ogromny bardzo delikatnie zacięty szczupak. W kieszeni spodni miałem chwytak, który chciałem podać Wojtkowi i właśnie w tym momencie szczupak się odpiął. Po prostu pech!!! Wędkowaliśmy jeszcze ok. dwóch godzin, ale niestety już żaden z nas nic nie złowił.

Ze względu na brak złowionych tego dnia ryb dołączam zdjęcia sandaczy, które kilka dni wcześniej złowiłem z tej wspaniałej, obfitującej w różne gatunki ryb główki.