Zaloguj się do konta

Przynęty spiningowe - paprochy cz II

Paprochy – mikroprzynęty cz. II. Pisząc pierwszą część zasygnalizowałem tylko temat. Nie sądziłem, że ktokolwiek zainteresuje się tą metodą połowu. Wydawało mi się, że jestem odmieńcem. Jednak stało się inaczej. Prawie natychmiast pojawiły się pytania o techniki połowu, o kolory chwościków itp. W tym artykule chciałbym podzielić się swoim doświadczeniem. Pokaże moją ulubioną metodę połowu na „paprocha” w tzw. opadzie. Zanim przejdę do rzeczy cofniemy się w czasie o ok. 35 lat. Do okresu, kiedy zaczynałem łowić ryby. To właśnie moje pierwsze obserwacje przyrody z tamtego okresu przyczyniły się do wypracowania metod, jakie stosuję dzisiaj.

Już od najmłodszych lat fascynowało mnie wszystko, co dzieje się w wodzie. Hodowałem rybki w akwarium, chodziłem na ryby ze starszymi kolegami. W wieku 12 lat stałem się szczęśliwym posiadaczem karty wędkarskiej. Wakacje spędzałem w prawdziwym Eldorado wędkarskim – u moich dziadków na wsi. Przez tą wioskę przepływała mała rzeczka, dosłownie przez podwórko! Mój wujek zbudował małą zaporę i rozkopał oraz pogłębił odcinek rzeki. Zarybił karpiem, amurem, linem, karasiem. Ale była tam praktycznie wszelka ryba: płocie, wzdręgi, okonie, klenie, jazie, leszcze, szczupaki, krąpie. Te gatunki występowały tam naturalnie, a potem dodatkowo były dopuszczane. Odcinek hodowlany był oddzielony od pozostałej części spiętrzenia siatką ogrodzeniową (od dna do m ponad wodą).

Spiętrzenie rzeki spowodowało, że na długości rzeki ok. 800 m woda miała głębokość ok. 1,2 m. Cały odcinek tego „zalewu” był na terenie prywatnym. Byłem tam jedynym wędkarzem. Wuj zajmował się swoimi karpiami, a ja znalazłem sobie prawdziwy raj na odcinku dzikim. Były tam niesamowite ilości szczupaków i trochę okoni. Miałem jednak pewne obowiązki – celowe wyłapywanie szczupaków w części hodowlanej. To mi się podobało! Samo łowienie w warunkach komfortowych. Stał tam mały domek (camping) z zadaszonym tarasem wychodzącym nad wodę. Można było łowić bez względu na pogodę a widok z tarasu był znakomitym punktem do obserwowania ryb. Rozpisałem się – wróćmy do najważniejszego – do spostrzeżeń. To były moje pierwsze próby łowienia metodą spinningową.

Zazwyczaj siedziałem na tarasie, jedna wędka z żywcem stała gdzieś z boku. A ja trenowałem spinningowanie. Woda była czysta więc z tarasu było widać ruchy blaszki oraz zachowania ryb. Pierwsze moje spostrzeżenie: bywało, że podczas prowadzenia przynęty okoń lub szczupak szedł za blaszką i nie atakował, odruchowo spowalniałem prowadzenie przynęty i nie było brania! Brania następowały wtedy, kiedy przyspieszałem! To przyspieszenie prowokowało drapieżnika do ataku (wrócimy do tego przyspieszania). Muszę tu dodać, że w tamtych czasach metoda spinningowa nie była powszechna – głównie z powodu ograniczeń sprzętowych.

Mówię o okresie 1973 do 1979 (to czas moich wakacji na rybach). Mój spinning to kij 1.80 m długości, ciężki toporny marki Polsport. Najgorzej było z kołowrotkami. Miałem dwa – czeski „Rex” i radziecki „Delfin”. Wszystkie miały jedną wadę – zdarzało się, że w czasie holu żyłka dostawała się pod szpulę i wkręcała się wokół osi szpuli. Trzeba było wtedy zdejmować szpulkę i rozplątywać żyłkę. Jeśli to było w trakcie holu ryby to traciło się zdobycz. Dopiero kilka lat później pojawiły się tzw. „kryte szpule” (obecnie stosowane). Dobre żyłki były dostępne w Pewexach i to dość drogie. Nasz „Gorzowska” nie nadawała się do spinningowania. Podobnie z przynętami. Nie było żadnych gumek, wymyślono je wiele lat później. Dobre dostępne blaszki to wirówki marki Mepps, ale ich cena była szokująca. Z naszych krajowych chwaliłem sobie wahadłówki „gnomy”. To były inne czasy.

Wróćmy do moich obserwacji. Najciekawsze spostrzeżenia pochodzą z „dzikiego” odcinka tego zalewu. To był idealnie prosty kawałek rzeki (ok. 800 m). Bez żadnych dołków. Całe dno zarośnięte moczarką, powierzchnia wody wolna od roślinności. Były tam tylko szczupaki, jedynie w pobliżu drewnianego mostu stały okonie i trochę sporych płotek. Już wtedy w czasie skrobania ryb zawsze sprawdzałem zawartość ich żołądków. Prawdopodobnie szczupaki zjadły wszystko, bo zawartość ich żołądków to żaby, pijawki czasem jakiś okonek lub płotka. Często był też mały szczupak. Metoda łapania tych szczupaków była unikalna. Miałem tylko dwie rzeczy przy sobie. Wędka – długi bambus z grubą żyłką i klasyczną żywcówką czyli kotwica, stalowy przypon i duży piankowy spławik ustawiony na grunt 30 cm. Sadzyk z żywcami.

Maszerowałem wzdłuż rzeki i wypatrywałem gdzie stoi szczupak, zazwyczaj wystawały im tylko głowy z roślin. Wtedy skradałem się bliżej, zakładałem żywca i stawiałem przed samym nosem szczupaka. Atak był natychmiastowy! Plusk żywca i momentalne branie. Kilka metrów dalej powtórka. Już nigdy i nigdzie nie miałem okazji tak łowić. Do wniosków wrócimy później teraz najistotniejsze doświadczenia. Najwięcej czasu spędzałem na drewnianym mostku. Leżałem tam godzinami i obserwowałem przez niewielką dziurę stojące pod mostem okonie. Był tam zatopiony duży drewniany bal i właśnie pod nim siedziały okonie. Rzucałem im różne przedmioty i obserwowałem reakcje. Każdy przedmiot, który wpadał do wody, każdy plusk powodował, że okonie wychodziły z pod belki.

Czy to był kamyk, biały robak, rosówka czy kawałek szkiełka. Każdy plusk powodował ich reakcje. Jednak w przeciwieństwie do wcześniejszych szczupaków okonie są wybredne i nie rzucają się na wszystko, co się porusza. Kiedy do wody wpadał biały robak okoń wyskakiwał z kryjówki zbliżał się do opadającego robaka, jakby przez chwilkę go obserwował i gwałtownym ruchem głowy „zasysał” białego robaka. Czasem płynął za nim do samego dna jakby czekał kiedy opadnie na dno, jeszcze przez chwilę przyglądał się i dopiero wtedy zasysał. Kiedy do robaczka wyskakiwało kilka okoni atak następował prawie natychmiast, wtedy nie czekał. Kiedy wrzucałem dużego czerwonego robaka sytuacja była podobna jednak inaczej pobierał pokarm. Nie było zassania a raczej uderzenie (istotne przy łapaniu na paprochy).

Sytuacja zmieniała się kiedy wrzucałem te same przynęty na zestawie czyli żyłka ciężarek a robak na haczyku. Jeśli robak opadał zbyt szybko (ciężarek) okoń nie podążał za robakiem, obserwował go i pobierał go z dna tylko wtedy, kiedy robak się ruszył. Martwych robaków nie atakowały. Kiedy zdjąłem ciężarek przynęta opadała wolno i wtedy atak lub zassanie następowało zanim zestaw opadł na dno. Puszczałem też kawałki szkiełek, kamyki. Podsumowanie: Każdy plusk powodował reakcje.

Nawet kiedy okonie były niemrawe i tylko stały zawsze zwracały się w kierunku wpadającego przedmiotu. Pobierały pokarm kiedy ten opadał wolno a jeszcze szybciej, kiedy jednocześnie się poruszał. Jeśli nawet w czasie opadu nie było ataku to śledziły wolno opadający przedmiot do samego dna i jeszcze prze kilkanaście sekund obserwowały. Jeśli wtedy nastąpił jakiś ruch (kiedy szarpnąłem delikatnie żyłką) następował atak. O tych doświadczeniach przypomniałem sobie po wielu latach, kiedy zainteresowałem się łowieniem na paprochy.

Teraz gotowiec – moja ulubiona metoda na paprocha:
Kij bardzo lekki o długość w granicach 2,10 do 2,40. Najlepiej wklejanka z bardzo miękką szczytówką. Żyłka 0,10 max 0,12. Moje ulubione przynęty to twisterki o długości 20 do 25 mm. Główki o wadze od 0,3 do 0,6 g. (czasem trochę cięższe). Łowię głównie z brzegu lub wchodzę do wody w spodniobutach. Często wędkarze zadają mi pytanie – jak można daleko rzucać tak lekkim zestawem. Wcale nie trzeba daleko rzucać, 10 m to wystarczająca odległość. Przy tak delikatnym zestawie traci się kontrole przy większej odległości. Do łowiska trzeba podchodzić cicho i nie wykonywać gwałtownych ruchów – mamy przecież łowić blisko. Kiedy stoję w wodzie też staram się tak zachowywać, nawet kabłąk w kołowrotku opuszczam ręcznie żeby nie czynić dodatkowego hałasu. Łowię na głębokościach do 2 m, a najczęściej płyciej.

Nie będę rozpisywał się gdzie wybieram miejsca do rzutów. Opiszę samą technikę. Schemat prowadzenie przynęty to spowolniony opad od powierzchni do dna z elementem przyspieszenie na ok. 30 – 50 cm nad dnem. Na dnie 3 do 5 sekund bez ruchu, lekkie szarpnięcie, znowu kilka sekund bez ruchu a następnie powolne podciąganie w kierunku powierzchni mniej więcej do połowy głębokości i znowu powolny opad z przyspieszeniem nad dnem, kilka sekund bez ruchu i znowu do góry. I tak na okrągło. Jak to zrobić? Po zarzuceniu przynęty zamykam kabłąk (ręcznie)w momencie, kiedy przynęta dotknie wody i ustawiam wędkę pod kątem ok. 70 – 80 stopni.

Gdyby przynęta opadała przy otwartym kabłąku – poruszałaby się zbyt szybko – upuszczam ją na napiętej żyłce co spowalnia jej opadanie (przypominam moje doświadczenia na moście, szybkie opadanie nie prowokowało okoni). Przyspieszenie opadania przed dnem uzyskuję przez powolne opuszczanie wędki. To dość trudny element do wyczucia kiedy rozpocząć opuszczanie kija. To trzeba wytrenować. Przez cały czas łowienia obserwuję szczytówkę (tak jak spławikowcy patrzą na spławik ja patrzę na koniec wędki). Moment kiedy przynęta dotknie dna poznajemy po lekkim poluzowaniu żyłki. Kilka sekund bez żadnego ruchu lekkie szarpnięcie i znowu kilka sekund bez ruchu (szarpnięcie przynęty pobudza okonia, jeśli tam jest) teraz zaczynam hol do powierzchni podnosząc wędkę do kąta 70 – 80 stopni i jednocześnie nawijając żyłkę na kołowrotek, czynności te wykonuję delikatnie. I powtarzam wszystko od nowa.

Brania najczęściej następują w momencie opadu po przyspieszeniu (zjawisko opisane wcześniej) oraz w momencie kiedy przynęta zaczyna unosić się do powierzchni. Brania są nietypowe, nie ma gwałtownych szarpnięć, objawiają się lekkim wygięciem szczytówki (dlatego powinna być bardzo miękka, na sztywnej wcale nie widać brań). Nie ma szarpnięć bo okoń małą przynętę sassał trzyma w pysku i wolno odpływa. Nie zacinam w tym momencie, trzeba chwilkę odczekać i po prostu delikatnie unieść szczytówkę lub zacząć kręcić korbką. Trudno to opisać trzeba samemu przetestować. Takie prowadzenie skokami to schemat od którego zawsze zaczynam ale w zależności na jakiej głębokości jest najwięcej brań nieco go zmieniam.

Czasem dłużej prowadzę przynętę na konkretnej głębokości, jednak unikam jednostajnego jej prowadzenia. Jeśli dłużej stoję w wodzie bez ruchu brania następują niemal pod nogami. Warto mieć okulary polaryzacyjne. Można więcej w wodzie wypatrzeć (podwodne przedmioty, ryby) a w czasie łowienia z brzegu konieczny podbierak. Ta metoda sprawdza się przy bezwietrznej pogodzie. Kiedy zaczyna wiać, zwłaszcza boczny wiatr – łowienie traci sens. Przy podniesionym kiju z tak delikatnym zestawem nie ma kontroli. Przy lekkim wiaterku zmieniam zazwyczaj rodzaj przynęty, zakładam klasyczne wirówki (Mepps Aglia 00). Staram się łowić wg podobnego schematu. Nie ma wtedy brań w opadzie. Ale blaszkę opuszczam na napiętej żyłce – opada wtedy ruchem wahadłowym, to też zwraca uwagę okoni i podążają za nią do dna (obserwacje na moście z puszczanymi kawałkami szkiełek).

W tym przypadku brania następują kiedy rozpoczynam ściąganie przynęty. W przypadku wirówek staram się unikać jednostajnego ich prowadzenia i tu zazwyczaj trzymam szczytówkę tuż nad wodą ze względu na wiatr. Jeśli wiatr nadal się nasila zmieniam całkowicie sprzęt i łowię cięższymi przynętami. Metoda nadaje się do łowienia w spokojnej wodzie. W rzece tylko tam, gdzie nurt jest mocno spowolniony. Natomiast w jeziorach i stawach tylko przy bezwietrznej pogodzie. Jest jeszcze jedna wada tej metody – często trafiają się niewymiarowe szczupaki i obcinają przynętę. Sama metoda jest dość trudna, wymaga cierpliwości i wyczucia ale warto się jej nauczyć. Łowienie dużych ryb na delikatny zestaw jest emocjonujące a to właśnie mnie rajcuje w wędkowaniu.

Zachęcam do eksperymentowania. Rzadko widuję wędkarzy łowiących tą metodą – nie ma więc kogo podglądać – trzeba samemu wypracować technikę.

Opinie (46)

użytkownik

Bardzo dobry artykuł ---ja łowię na paproch generalnie okonie , techniki stosuję takie jak TY , bywało że z jednej dziury wyciągałem kilkadziesiąt okoni , ja łowię na Senso Jig cw. 2-10 gr. Pozdr.... [2009-02-02 11:53]

rysiek38

dzieki za bardzo fajny text-doslownie godzinke temu testowalem kompozyt na te glowki czyli cos co zastapi odlewanie i dziala!!! [2009-02-02 11:58]

von_trzmielke

Super!Jak producenci sprzętu nie śledzą potrzeb wędkarzy - ich strata - zarobi ktoś inny.Zobaczymy ilu naszych kolegów po kiju będzie chciało takie główki. [2009-02-02 12:04]

rysiek38

jedyny problem to zdobycie odpowiednio dlugich hakow za rozsadne pieniadze no i jedno pytanie jak twoim zdaniem jest istotny kolor [2009-02-02 12:11]

von_trzmielke

Raczej odpowiednio krótkich haków. Kolor haków nie ma znaczenia.Srebrne czy czarne - jakie będą.Ja i tak rasuje główki lakierami do paznokci. To każdy indywidualnie może sobie zrobić. [2009-02-02 12:17]

faun77

Świetny opis metody. Bardzo przydatny i praktyczny. [2009-02-02 12:35]

BALBA

ciekawie i chyba wyczerpująco opisałeś łapanie na paprochy.czytając artykuł tak sie wczułem że przypomniało mi sie moje dzieciństwo z wędką.i swiętej pamięci wuja Felka który zabierał mnie na ryby.ARTYKUŁ GODNY PODZIWU OCZYWISCIE MOJA OCENA TO PIĄTAL.pozdrawiam [2009-02-02 12:41]

BALBA

rysiek38 po tym ciekawym i wyczerpującym artykule będziesz musiał pracować po godzinach aby zaspokoić zamówienia wędkarzy (główek)bo ja jusz czekam na chasło że produkcja rusza.pozdrawiam [2009-02-02 12:45]

von_trzmielke

Ja jeszcze napiszę artykuł o doborze kolorów.A potem gdzie szukać ryb.Dlatego mówiłem, żeby trochę poczekać. [2009-02-02 12:49]

hubi

Dobry artykuł ja łowie podobnie tylko paprochy zbroje nazwykłe chaczyki niekiegdy daje głowki tam gdzie chodze za okoniem zdaje to efekty pozdrawiam. [2009-02-02 12:57]

Szalona

Panie Gerardzie - świetny artykuł! Na coś takiego czekałam. Nigdy nie prowadziłam w ten sposób paprochów - z pewnością za sprawą tego artykułu zmieni się to tuż po rozpoczęciu sezonu:) Po naszej rozmowie na targach byłam w Mikado i powiem szczerze,że mają jedną nową świetną wklejaneczke. Macałam 2 i z tych dwóch jedna baardzo mi przypadła - ciekawe,czy to ta co Panu też się spodobała - niestety nazwy nie pamiętam. Pogadamy jeszcze prywatnie na temat sprzętu. Próbował Pan kiedyś łowić na paprochy klenie? Chodzi mi o imitacje ruchu zabek.Pozdrawiam [2009-02-02 13:07]

von_trzmielke

Łowiłem klenie ale na Meppsy Aglie 00.Jeśli chodzi o imitacje żabek to na wiosne często stosuje twisterki z dwoma ogonkami. Niestety tam, gdzie łowie najczęściej nie ma kleni.Nową wędkę będę kupował dopiero pod koniec lutego. [2009-02-02 13:14]

marcin12

Bardzo ciekawy artykuł. [2009-02-02 14:17]

użytkownik

Nie był bym sobą gdybym choć nie spróbował złowić paru garbusków pana metodą.Świetny artykuł.Pozdrawiam. [2009-02-02 14:34]

użytkownik

Artykuł bardzo ciekawy.Chyba sam zacznę łowić tą metodą.Ale czy pan robi sobie sam te główki czy kupuje w sklepie?POZDRAWIAM :) :) :) [2009-02-02 15:45]

von_trzmielke

Główki robię sam. kupuję najmniejsze jakie są dostępne 0,8 g. I pilnikiem zmniejszam ich wagę do 0,4 lub 0,6. Potem maluję. Być może jeden z naszych kolegów rozpocznie produkcję takich maleństw. Jeśli tak będzie to na forum umieścimy info. [2009-02-02 16:45]

leszcz

Bardzo obrazowy opis,jestem pod wrażeniem tego artykułu.Panie Gerardzie gratulacje,zainteresował Pan nawet wędkarza z trzydziesto paroletnim stażem wędkarskim.Uczymy się całe życie, a i to nam jego nie starczy aby poznać wszystkich tajników tego sportu.Czekam na więcej!!! [2009-02-02 16:45]

mard1

bardzo ciekawy artykił aż się zdziwiłem że już koniec tak mnie wciągneło trzekam na trzeci twuj artykuł!!!!!!!!!!!! pozdro [2009-02-02 16:48]

użytkownik

super,ale maleństwo! [2009-02-02 17:09]

Kiris

Bardzo ciekawy artykuł. Gratulacje. Ciekawie i przystępnie opisana metoda, jako podstawa teoretyczna- a technikę rzeczywiście trzeba wypracować samemu metodą "prób i błędów" Pozdrawiam. [2009-02-02 18:31]

agawa-ogrody

Dobry artykuł , masz u mnie 5, teorje juz przyswoiłem teraz pora na praktyczne podpatrzenie jak prowadzisz paprocha. Mam nadzieje , że wiosna ( marzec) uda nam sie spotkac nad Mrogą. pozdrawiam [2009-02-02 19:19]

użytkownik

kolejny artykul na 5 - pnie GERARDZIE napewno zlowil juz pan nie jednego ladnedo sandacza??? [2009-02-02 20:18]

von_trzmielke

Sandacze łowiłem ale nie na paprochy. Nie wiem, jak inni wędkarze definiują paprochy. Dla mnie to przynęty o bardzo małych rozmiarach tzw. "mikroprzynęty"Co wcale nie oznacza że łowi się mikroryby - wręcz przeciwnie. [2009-02-02 20:39]

użytkownik

troche zle zadalem to pytanie - chodzi mi glownie o sam sposob lowienia ale oczywiscie innymi przynetami [2009-02-02 20:58]

von_trzmielke

Zgadza się podobną metodą prowadzenie przynęty - ale dużymi twisterami. [2009-02-02 21:19]

użytkownik

dziekuje za porade i zycze sukcesu w nowym sezonie [2009-02-02 21:28]

Szalona

Osobiście spotkałam się z troszkę innym nazewnictwem tych malutkich przynęt. Mianowicie te najmniejsze zwane są plemnikami,źaś dopiero te trochę większe zwane są paprochami. Jak zwał tak zwał - wiadomo o które chodzi:) Pozdrawiam [2009-02-03 02:13]

von_trzmielke

Ja mam swoją klasyfikacje:Wszystkie małe poniżej wagi 2 gramy to paprochy.- od 1 g do 2 g to przynęty "mini"- poniżej 1 g to przynęty "mikro" [2009-02-03 11:12]

rysiek38

przez te mikro to niespie ale idzie niezle-nawet da sie to odlewac,musze tylko to usprawnic by czasowo sie to oplacalo a haki juz zamowilem [2009-02-03 11:43]

von_trzmielke

To już jest dobrze - jeśli nie śpisz przez "mikro"W nocy też biorą na nie ryby!Trzeba tylko się upewnić, czy na danym zbiorniku można łowić po zmierzchu. [2009-02-03 14:02]

rysiek38

w nocy to lowie na kulke wodna z powierzchni choc czesc znajomychsie z tego smieje a ja potem z nich po podsumowaniu efektu ;-))) [2009-02-03 15:50]

krzychu14

łał artykuł świetny tylko autor ....... [2009-02-04 11:05]

Stawarz

Bardzo dobrze pan to wszystko opisał czytałem z wielką uwagą,akurat ja nie łowie tak małymi przynętami moje wabiki zaczynają się od 7cm a często zdobycz jest niewiele większa. [2009-02-04 11:21]

angij

postaram się wprowadzić w życie wszystkie wskazówki kolegi wędkarza ,tylko że jest kilka minusów -silny wiatr lub zbyt szybki nurt mogą zepsuć zabawe ,ale wszystko po to żeby wedkowanie miało sens trzeba walczyć z siłami natury a by być z siebie dumnym [2009-08-01 21:46]

ricardo

Witam!!!!!!!!!!!!!!! Artykuł godny uwagi,metoda rzeczywiście trudna ale do opanowania,łowię podobnie ale używam troszkę cięższych przynęt bo łowię na Wiśle i tam wieje prawie zawsze.Daję *****.Super i życzę wytrwałości. [2010-09-12 11:14]

Szmaniak

Świetny artykuł przy odrobinie czasu sam spróbuję :) [2010-09-24 14:19]

janglazik1947

No i to jest to co mnie bardzo interesuje.A zaczęło się od tego,że wzdręgi brały mi na opadającą na długim przyponie kukurydzę.Pózniej już  celowo na cienkiej żyłce i haczyku nr 8 bez żadnego obciążenia -zakładałem jedno ziarenko kukurydzy i zaczęło się łowienie wzdręg.Łowiłem z pomostu i na bata 5m-brania były w czasie opadu i to dosyć ostre. [2011-01-27 09:26]

szczypior27

super artykuł idzie z niego naprawdę wyciągnąć dużo wniosków tez próbowałem nieraz zabawy z paprochami ale widzę teraz ze muszę trochę zmienić technikę a nawet bardzo :)ocena wiadomo 5***** więcej takich artykułów [2011-04-24 11:25]

spinfish

Ciekawy artykuł i ciekawa metoda ja jednak jestem przyzwyczajony do innych technik spinningowania *****Pozdrawiam [2011-11-28 08:31]

camelot

Zostawiam *****   Najbardziej podobał mi się ten fragment o dziurze w tym drewnianym mostku ................           Pozdrawiam serdecznie ! [2012-02-05 13:36]

Karpik1974

Super opis stawiam ***** piątala [2012-02-11 22:17]

kamil11269

ja dam 5/5 [2012-03-06 14:02]

Bobbie

Kolejna metoda do wypróbowania:) [2012-07-11 14:40]

Krul-Mateusz

Warte przeczytania - polecam, 5* [2012-07-28 11:56]

leniuch135

Tekst po prostu boski nie lubię długich tekstów ale ten opis jest wciągający i ciekawy DAJE 5 [2012-09-23 14:40]

Lin1992

Super artykuł. Widzę że wiele pracy w niego włożyłeś. ***** [2012-10-30 11:06]

Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za komentarze Internautów.

Czytaj więcej