Rodzina: karpiowate.
Zasięg występowania: naturalny zasięg występowania tołpygi pokrywa się z zasięgiem amura białego. Do Polski sprowadzona w 1964 r. licznie występuje w jeziorach Wielkopolski, jeziorach i stawach konińskich, także w niektórych jeziorach mazurskich.
Siedlisko: tołpyga zamieszkuje rzeki nizinne i łączące się z nimi kanały, w Polsce zbiorniki wodne, jeziora i stawy. Dobrze znosi niskie temperatury podczas zimowania, w okresie od wiosny do jesieni przebywa w ciepłych wodach (do 340C) o stosunkowo niskiej zawartości tlenu i obfitości fitoplanktonu i zooplanktonu.
Pokarm: plankton roślinny i zwierzęcy.
Przynęta: parzona pszenica, pęcak, drobne larwy owadów (ochotkowatych).
Technika łowienia: zestaw gruntowy – wędzisko karpiowe (2,7 – 3,2 m, kołowrotek o stałej szpuli (lub multiplikator), min. 100 m żyłki 0,25-0,35,
Okres ochronny: nie ma.
Wymiar ochronny: 25 cm.
Rekordowe okazy: 51,5 kg, 145 cm.
Limit dzienny: 5 kg (jeżeli złapana tołpyga ma powyżej 5 kg – 1 sztuka.
Autor tekstu: kuba starzyński