Skrzydlaci bracia

/ 14 komentarzy / 7 zdjęć




  • konto usunięte





ssaki wodne ptaki wodne płazy

Za oknem już od dawna szaleje zima, wszystko dookoła zasypane śniegiem i nawet dotarcie do ulubionego łowiska jest karkołomnym wyczynem. Trochę to wszystko rekompensują przylatujące w pobliże domostw różnego gatunku ptaki, w tym również szczególnie ulubione prze zemnie kaczki, które towarzyszą nam w niemal wszystkich wyprawach wędkarskich. Istny raj dla pozbawionych pokarmu przez grubą pokrywę śniegu skrzydlatych braci i radoch dla karmiących, gdyż widok za oknem, walka o poszczególne kąski to lepsze niż oglądanie posiedzenia komisji do spraw hazardu.

Często stoję godzinę przy oknie i obserwuję niby całkiem normalne zabiegi w zdobywaniu pożywienia wśród różnych gatunków. Wydawać by się mogło że to co się dzieje na odgarniętych ze śniegu placykach to zwykły chaos, jednak nic bardziej mylnego, to tylko pozory nie przemyślanych prób podebrania jak największej ilości pokarmu. Prawda wychodzi na jaw przy cierpliwej i dłuższej obserwacji, kiedy to możemy zaobserwować wciąż się zmieniającą, lecz przemyślaną taktykę skrzydlatego bractwa. Królują oczywiście wielkie kruki, które od wyżerki z łatwością mogą odgonić przeraźliwie skrzeczące mewy, a kiedy i one już odrobinę pojedzą do ataku ruszają kaczki. Pomyliłby się ten kto uważa że kaczki to nie rozumne istoty, one doskonale wiedzą że solowe próby dopchania się do łakoci pozostawionych przez ludzi, skazane są na porażkę, dlatego wymyśliły grę zespołową, a wygląda ona tak.

Bacznie przez parę minut w gromadzie przyglądają się rozwojowi sytuacji, a sprawiają przy tym wrażenie nielicznej armii (armia ck), która prowadzi ostatnią naradę przed wielkim szturmem, który ma zadecydować o ich być, albo nie być. Ustawiają swoje szyki, coś do siebie kwaczą, tak jakby sobie przekazywały tajne rozkazy, po czym na czele z największym kaczorem rozpościerają skrzydła i z wielkim rabanem, kołysząc się śmiesznie na boki, wbiegają w grupę spokojnie pożywiających się obcoplemieńców. Hałas jaki powstaje z trzepotu skrzydeł, jak i kwakanie wydobywające się z ich gardeł w chwili ataku jest tak przeraźliwy że nawet obserwujące spektakl z oddali bezpańskie psy myśliwskie, podkulają ogony i czym prędzej pierzchają na bezpieczną odległość.Sytuacja zmienia się jak w kalejdoskopie, bo otóż po chwili siedzące na gałęziach pobliskich drzew, czarne, ogromne wrony, podrywają się do ataku i po krótkiej przepychance, podczas której hałas osiąga punkt krytyczny, znów one królują na obficie zasypanym karmą placyku. Po jakimś czasie krążące spokojnie nad żerowiskiem mewy, podnoszą larum, krążąc coraz niżej by w pewnym momencie z rozwartymi dziobami, wylądować w samym centrum odgarniętego kręgu. Wszystkie gatunki prześcigają się w obmyślaniu nowych forteli, jedynie napuszone, szare wróble tak jakby wogóle nie zainteresowane częstymi bojami innych, przepychają się żwawo między przerośniętymi przeciwnikami i nie widać w nich lęku, nawet na myśl im nie przychodzi żeby odlecieć.

Śmieszne to nasze skrzydlate bractwo i zaradne, jednak żeby zobaczyć w akcji królewskie ptaki naszych wód, a mówię tu o łabędziach, o których na szczęście również ludzie nie zapominają, to niestety należy zostawić ciepłe pielesze, bezpieczny widok z okna i udać się nad wodę.

Jest w moim pobliżu miejsce, które te piękne, dumne stworzenia szczególnie sobie upodobały. Pewnie to dlatego że odwiedzający wodę z reklamówkami pokrojonego w kostkę chleba i innych frykasów mogą tam dotrzeć bez większych trudności. Oj przewija się tam ludzi kochających przyrodę i ptactwo, które szczególnie tej srogiej zimy liczy na naszą pomoc. Przychodzą tam ludzie w różnym przedziale wiekowym, jednak najpiękniejszy widok dla mnie to zawsze jest i będzie dziecko karmiące z małej rączki pięknego, śnieżno białego łabędzia. Jest to naprawdę niezapomniany widok, a malująca się na buzi maluszka radość mówi wszystko. Łabędzie już dawno zatraciły swoją dzikość i nie chcę się zastanawiać czy to dobrze, czy źle. Większość zwierząt, które jeszcze do niedawna uważaliśmy za dzikie i nieprzystępne, w coraz większym stopniu się od nas uzależnia. Nie rzadkie są odwiedziny dzików w gospodarstwach położonych blisko lasów, a nawet spacerujących ulicami miasteczek i powoli przestaje nas to dziwić. Świat się zmienia i bardzo bym chciał żeby zmieniał się z nim człowiek i jego przyzwyczajenia.

Przecież nie musi być tak że wszystko co nie jest gatunkiem ludzkim, to wróg, lub stworzenie całkowicie nam obojętne, sami zaczęliśmy je udomawiać, choćby w tym sensie że w okresach dla nich trudnych je dokarmiamy i nie dziwmy się że w coraz to większym stopniu nam ufają. Pamiętajmy o naszych skrzydlatych druhach towarzyszących nam na rybach, o czworonożnych przyjaciołach, którzy często liczą na naszą pomoc i bez niej nie wszystkie doczekały by pięknej, ciepłej wiosny. Nauczmy się żyć obok siebie w przyjaźni i na wzajem cieszmy się sobą. Przyroda jest matką wielu gatunków i pamiętajmy że to najczęściej my, a nie inne stworzenia stajemy się intruzami na ich terytorium. Wędkarstwo to nie tylko łowienie ryb, to piękno otaczającej nas przyrody, to bogactwo gatunków towarzyszących nam nad wodą i tylko od nas zależy jak długo będziemy mogli się tym cieszyć.

Miłego dokarmiania i doczekania ciepłej wiosny nam i zwierzakom...


 


4.9
Oceń
(32 głosów)

 

Skrzydlaci bracia - opinie i komentarze

spokojnyspokojny
0

Jurku. Bardzo ciekawy artykuł Twojego autorstwa właśnie przeczytałem.

Widać gołym okiem że nie jest Ci obcy los zwierząt, przemawia przez Ciebie wielka wrażliwość, a to cenię najbardziej. To co zostanie zrobione dla tych najmniejszych nie zostanie nam zapomniane.

 

Za wywołanie jakże ciekawego tematu i zawartego w nim przesłania, a także za prosty i zwięzły język Twoich przemyśleń stawiam pięć gwiazdek i podpisuję się pod tym obiema rękoma.

Pozdrawiam

Grzegorz

(2010-02-08 10:01)
u?ytkownik1805u?ytkownik1805
0
Ja już od kilku tygodni jeżdżę i dokarmiam naszych mniejszych braci na rzece Brynicy w jej przyujściowym odcinku do Czarnej Przemszy! Brawo że są ludzie któtym los ptaków w tak ciężką zimę nie jest obcy. Ładnie napisany artykuł.  Pozdrawiam  piątka! (2010-02-08 12:34)
u?ytkownik13163u?ytkownik13163
0

Super artykuł, sam dokarmiam ptaki wysypując im różne ziarna na śnieg, a co do tych dzików, to kiedyś będąc nad morzem widziałem jak chodziły sobie spokojnie między ludźmi, którzy je dokarmiali.

Oczywiście *****

(2010-02-08 12:52)
u?ytkownik2494u?ytkownik2494
0

Moje dokarmianie zwierzyny na razie ogranicza się do wynoszenia co tydzień pęczków z sianem dla stadka koczujących u mnie za stawem sarenek,ale w tym roku postawie im paśnik z prawdziwego zdarzenia.Pozostają jeszcze zające bo jak na razie dość skutecznie obgryzają mi korę z młodych brzózek.

Bardzo ciekawy i na czasie artykuł.

Pozdrawiam

(2010-02-08 14:07)
kostekmarkostekmar
0
Jak już przedmówcy stwierdzili artykuł na czasie i bardzo fajny. Kiedy mogę to również dokarmiam głównie ptactwo wodne. Pięć *****. Pozdrawiam (2010-02-08 19:38)
ricardoricardo
0
Dobry artykół!!!!!!!!W okolicach Grudziądza też jest dużo ptactwa a w szczególności łabędzi.Całe miasto je dokarmnia ale i tak niektóre nie wytrzymały mrozów,szkoda. (2010-02-08 19:43)
hubihubi
0
Witam Jerzy znowu opisałeś coś wspaniałego super trzeba pomagać bo kto jak nie normalni ludzie pomogą ptactwu lub innej zwierzynie ja i koledzy mamy spore stadko kaczek przy kładce na warcie i co dziennie dajemy spore ilości chleba efekt wspaniały oglądanie kłótni i małych walk miedzy kaczkami zdjęcia mam w mojej galerii  fajna sprawa za wpis oczywiście ***** i pozdrawiam. (2010-02-08 19:44)
CEJN58CEJN58
0
Bardzo dobry artykuł  bo na czasie. W tym trudnym okresie musimy pomagać również zwierzynie .Bardzo wysoki śnieg utrudnia brodzenie zwierząt w poszukiwaniu pożywienia.Dlatego dużo zwierząt pada z wycięczenia szczególnie małe koźlaki .Pochwalam to że koledzy wynoszą siano i chleb dla zwierząt.Pamiętajmy jednak ,że to są dzikie zwierzęta i nie można je przyzwyczajać do łatwego dostępu do jedzenia. W zielonej górze dziki się tak przyzwyczaiły do łatwego pożywienia,że w dzień chodzą po ulicach !!! Za wpis oczywiście *****.
(2010-02-08 19:58)
u?ytkownik7463u?ytkownik7463
0
Desperat przyznał się, że go ptaszki interesują;)
Tak na poważnie to kilka lat temu. Też się ptakom wiele przyglądałem. Siedziałem na drzewach po kilka godzin z lornetką. Uzbierałem sporo skorupek po jajach, kolorowych piór. Do tej pory gdzieś to trzymam.
(2010-02-08 20:45)
u?ytkownik12960u?ytkownik12960
0
Na mojej Łynie co roku goszczą kaczki. W tym roku zima sroga i z dzieciakami dokarmiamy je. Dobrze,że tym artykułem przypominasz, że trzeba im pomóc w tych trudnych chwilach...
(2010-02-08 20:59)
u?ytkownik5105u?ytkownik5105
0
...zima w tym roku ciężka ptaki cierpią- dokarmianie jak najbardziej , chodzę nad kanał na spacery i zawsze mam ze sobą  ziarka i chleb . Za cenny artykuł daję pięć *****...  pozdr... (2010-02-09 09:05)
zegarzegar
0
U mnie przy karmniku już jest taki tłok, że muszę obok na śniegu na tekturce wysypywać dodatkowe porcje. Mam już wielu stałych gości takich jak: sikorki, kosy, gile,jemiołuszki że o wróbelkach nie wspomnę. Nauczyły już się tolerować kota, choć z początku próbował na nie polować. Niestety w pobliżu nie ma żadnych krzaczków i z daleka jest widoczny, to sobie odpuścił. Siaduje na ganku i się przygląda temu rozćwierkanemu towarzystwu. Pozdrawiam... (2010-02-09 13:12)
u?ytkownik6876u?ytkownik6876
0
,, Skrzydlaci bracia ''- wstyd się przyznac , ale nie pomogłem im tej srogiej zimy ani razu . Postaram się zrehabilitowac już jutro . Może z córeczką postaramy się o jakiś karmnik   Temat bardzo na czasie .  Zbyt często zapominamy o otaczającej nas przyrodzie . ***** . Pozdrawiam .
(2010-02-09 20:12)
u?ytkownik19872u?ytkownik19872
0

Serdeczne dziękuje wszystkim, którzy zauważyli ten artykulik i poświęcili swój cenny czas na przeczytanie i ocenienie. Cieszy mnie również fakt że dobro naszych zwierzaków nie jest Wam obce.

Dziękuje i pozdrawiam!!!

(2010-02-13 08:35)

skomentuj ten artykuł