Szczupak na dzień dobry
2011-10-02
SZCZUPAK na dzień dobry
Wsiadając o świcie na łódkę nie spodziewałem się większych rezultatów, smętnie patrzyłem jak codziennie stan wody na jeziorze solińskim zmniejsza się o kilka centymetrów. Nie wróżyło to nic dobrego, ponieważ zapowiadało bliski koniec sezonu, pomimo pięknej wyżowej pogody z pełnym słońcem w ciągu dnia. Jezioro parowało mocno. Na drugiej łódce obok mnie płynął mój kolega Jendro. Rozmawialiśmy sobie o tym jak szybko upłynął sezon w tym roku, co nie nastrajało nas optymistycznie.
Wypływając na zatokę zacząłem wędkować. Na początek poszły jasne gumy, ale żadnego pobicia. Pływam po znanych sobie głęboczkach, penetrując je kolejnie zmienianymi gumami. Efekt zero, a jak mówi mój kolega to nawet dwa zera, co kojarzy mi się z pewnym budyneczkiem. Następnie przychodzi kolej na obrotówki. Po chwili bicie i jest ale po oporze widzę, że to małą ryba. Tak faktycznie jest, ponieważ jest to okoń w granicach 25 cm. Co za piękna ryba ! Cudownie ubarwiony. Odpinam i do wody z nim, niech rośnie albo idzie po dziadka, głosząc, że owszem łapią ale wypuszczają. Pływając setny raz po zatoce wołkowyjskiej, za każdym razem odkrywam jej nowe piękno, zmieniające się w takt zmiany pór roku. Drzewa rosnące nad zatoką z koloru mocnej zieleni zmieniają się w brąz i czerwień. Intensywność kolorów będzie narastać z czasem aż do pierwszych śniegów. Wokoło żeruje na wodzie pełno dzikich kaczek, a jest ich w tym roku sporo. Nagle jedna z nich wydaje śmiertelny krzyk i znika pod wodą. To ogromny sum, skradając się w toni spożył śniadanie, uzupełniając meni w kacze mięso. Takich przypadków widziałem już sporo na jeziorze. A sumy są tu ogromne, skoro za jednym otwarciem pyska cała kaczka znika w jego wnętrzach. Chciałbym takiego mieć na wędce - to byłaby frajda i niezapomniane przeżycia.
Płynąc dalej zbliżyłem się do brzegu na odległość ok.20 m. Obserwując wodę, zauważam wyskakująca uklejkę nad wodę, Nieomylny znak, że żeruje drapieżnik. Rzut w stronę brzegu i siedzi. Po zacięciu szczupak wykonuje piękną świecę i już widzę że to nie 'pistolet'. Zaczyna się walka, ale spinningując z lodzi szczupak ma marne szanse na zejście z kotwicy. Podprowadzam go bliżej łodzi i następna świeca oraz charakterystyczne trzepanie pyskiem. Mam na to sposób, w momencie trzepania szarpię wędką i szczupak ląduje ponownie w wodzie. Jest już grzeczny - podbierak i do łodzi. Po zmierzeniu ma 69 cm. Ładny. Jest godzina 9-ta.Słońce coraz bardziej dokucza mi na łodzi. Postanawiam wracać do bazy. W czasie powrotu rzucam jeszcze kilkakrotnie, ale bez rezultatów. Cieszę sie i z tego sukcesu, bo mogłem wrócić o kiju. A jutro też jest dzień i następna wyprawa na wodę.
Wsiadając o świcie na łódkę nie spodziewałem się większych rezultatów, smętnie patrzyłem jak codziennie stan wody na jeziorze solińskim zmniejsza się o kilka centymetrów. Nie wróżyło to nic dobrego, ponieważ zapowiadało bliski koniec sezonu, pomimo pięknej wyżowej pogody z pełnym słońcem w ciągu dnia. Jezioro parowało mocno. Na drugiej łódce obok mnie płynął mój kolega Jendro. Rozmawialiśmy sobie o tym jak szybko upłynął sezon w tym roku, co nie nastrajało nas optymistycznie.
Wypływając na zatokę zacząłem wędkować. Na początek poszły jasne gumy, ale żadnego pobicia. Pływam po znanych sobie głęboczkach, penetrując je kolejnie zmienianymi gumami. Efekt zero, a jak mówi mój kolega to nawet dwa zera, co kojarzy mi się z pewnym budyneczkiem. Następnie przychodzi kolej na obrotówki. Po chwili bicie i jest ale po oporze widzę, że to małą ryba. Tak faktycznie jest, ponieważ jest to okoń w granicach 25 cm. Co za piękna ryba ! Cudownie ubarwiony. Odpinam i do wody z nim, niech rośnie albo idzie po dziadka, głosząc, że owszem łapią ale wypuszczają. Pływając setny raz po zatoce wołkowyjskiej, za każdym razem odkrywam jej nowe piękno, zmieniające się w takt zmiany pór roku. Drzewa rosnące nad zatoką z koloru mocnej zieleni zmieniają się w brąz i czerwień. Intensywność kolorów będzie narastać z czasem aż do pierwszych śniegów. Wokoło żeruje na wodzie pełno dzikich kaczek, a jest ich w tym roku sporo. Nagle jedna z nich wydaje śmiertelny krzyk i znika pod wodą. To ogromny sum, skradając się w toni spożył śniadanie, uzupełniając meni w kacze mięso. Takich przypadków widziałem już sporo na jeziorze. A sumy są tu ogromne, skoro za jednym otwarciem pyska cała kaczka znika w jego wnętrzach. Chciałbym takiego mieć na wędce - to byłaby frajda i niezapomniane przeżycia.
Płynąc dalej zbliżyłem się do brzegu na odległość ok.20 m. Obserwując wodę, zauważam wyskakująca uklejkę nad wodę, Nieomylny znak, że żeruje drapieżnik. Rzut w stronę brzegu i siedzi. Po zacięciu szczupak wykonuje piękną świecę