Zaloguj się do konta

Węzły spinningowe, supełki, węzełki - poradnik

     Nic gorszego jak w weekend, który można by poświęcić wędkowaniu, siedzi się w murach i sprawdza bzdety pisane przez studentów podczas egzaminów poprawkowych. Nachodzą człowieka wówczas głupie przemyślenia i chęć nauczania.

     Przed nami ostatni tydzień września, nadeszła jesień, okres-eldorado dla spinningistów. Temperatura leci na dół, rybki zaczynają gromadzić zapasy energii na zimowe miesiące i tarło. Nad wodę wyruszają nie tylko starzy „wyjadacze” ale również nowicjusze, którzy w tym sezonie rozpoczęli przygodę ze spinningiem i to często przygodę bezrybną, bo tegoroczna pogoda (upały raczej nie sprzyjają połowom drapieżników) wraz z destrukcyjnymi działaniami naszego „kochanego” Zarządu „Gównego”, nie sprzyjały uzyskaniu pozytywnych efektów.

     Naszło mnie pytanie, od czego zaczyna początkujący spinningista? Oczywiście od wiązania węzełków. Każdy chciałby mieć taki węzeł, który zagwarantuje jego zestawowi 100-procentową moc i to jest jeden z podstawowych błędów w rozumowaniu. Cóż z tego mi przyjdzie, jeśli węzeł zachowa – oczywiście teoretycznie – tę samą moc co liniowa linki? Ano tylko straty, bo jeśli przydarzy się zaczep zaraz po wyrzuceniu przynęty na odległość 30-40m a węzeł nie puści, to linka pęknie tam gdzie sama będzie chciała – wynik – ekstremalnie mogę stracić 30-40m żyłki lub co droższe – plecionki. A wyobraźmy sobie niespodziewane branie suma, który wywleka nam z kołowrotka 150m cennej PP, Momoi lub Varivas"a, pomijając często wielokrotnie tańszą przynętę. Nie chce się o tym nawet myśleć...
     Otóż właśnie węzeł ma nas ratować przed takimi stratami. Jednocześnie chciałoby się, żeby ten węzeł nie był zbyt słaby, bo krętliki, przypon i przynęta też kosztują. Zatem należy znaleźć „złoty środek” – węzeł ma być mocny, ale nie mocniejszy niż liniowa wytrzymałość linki. Praktycznie nie spotkałem węzła, który utrzymywałby 100-procentową moc w stosunku do liniowej, chyba (piszę chyba, bo człowiek nie zna wszystkiego) nie ma takiego.
     Przez ćwierćwiecze mojego spinningowania „przerobiłem” najróżniejsze supełki, węzełki i węzły zanim doszedłem do tego, że stosuję praktycznie pięć. Zacznę od początku.

     Węzeł, którym mocujemy linkę do szpuli kołowrotka. Wydawałoby się, że jest to węzeł najmniej ważny, bo zaczep mu raczej nie zagraża, a jeśli ryba wyciągnie nam z kołowrotka kilkaset metrów linki, a żaden z pośrednich węzłów nie puści, to i tak musimy ciąć, żeby nie utracić wędziska i kołowrotka, ale to są przypadki bardzo, bardzo rzadkie i nie musimy się nimi przejmować. Natomiast węzeł taki musi nam zagwarantować, że cały nawój nie zacznie się nagle ślizgać na szpuli. Nie zagwarantuje nam tego, często wiązana przez nowicjuszy zwykła pętla, natomiast gwarancję zapewni bardzo prosty węzeł szpulowy utworzony z dwóch supełków. Wiążemy na końcu linki supełek a następnie, po owinięciu szpuli, drugi taki sam na lince i zaciągamy tak, aby linka zacisnęła się na szpuli a ten pierwszy supełek zablokował się na drugim. Niestety wiązanie takie nie zapewni braku poślizgu jeśli bezpośrednio na szpuli zawiążemy plecionkę, która i tak może się ślizgać. Dla tego, nawet jeśli posiadana ilość plecionki wypełniłaby naszą szpulę, należy zastosować cieniutki, choćby 2-warstwowy podkład z żyłki.

     Teraz zaczynają się dla nowicjusza schody. Jakim węzłem połączyć żyłkowy podkład z plecionką. Dobrym węzłem jest zalecany zwłaszcza dla wiązania NanoFil-u węzeł zwany Double Albright i trudno się z tym nie zgodzić zwłaszcza jeśli chodzi o NanoFil, ale jest to węzeł dość skomplikowany, a NanoFil dość rzadko jest stosowany jako linka główna. Całkowicie wystarczającym do wiązania podkładu żyłkowego z plecionką, jest łatwy do wykonania węzeł zderzakowy. Niektórzy zalecają węzeł baryłkowy, ale ja jestem zdania, że nie jest to najlepsze rozwiązanie, gdyż w tym węźle linki przeplatają się między sobą i może nastąpić przecięcie. Przy węźle zderzakowym linki nie mają wzajemnych przeplotów, a są jedynie zawiązane wzajemnie na sobie i węzły tylko stykają się ze sobą. Nadto taki węzeł jest bardzo łatwy do wykonania.

     W tym miejscu dygresja – większość doświadczonych wędkarzy proponuje, żeby na podkład stosować żyłki zużyte a nawet zleżałe. Jestem zdania, że jest to nie najlepsze, choć „ekonomiczne” rozwiązanie. Wyobraźmy sobie, że toczymy walkę z okazowym, walecznym szczupakiem lub boleniem, a na kołowrotku mamy tylko 100m plecionki czasem tak są dystrybuowane plecionki, choćby KONGER-a, jak również wynoszonego pod niebiosa Power Pro. Co się wówczas dzieje? Ano rybka zrywa tę steraną żyłkę podkładową i idzie w świat zakolczykowana nie tylko przynętą z tytanowym przyponem ale i z naszymi stu metrami cennej plecionki. Dla tego osobiście używam na podkład dobrą żyłkę, w miarę możliwości zbliżoną mocą do linki głównej, a ponieważ nawet do wędkowania z brzegu morza nie przekraczam deklarowanej przez dystrybutora, mocy plecionki około 20kg, to podkład o zbliżonej mocy nie jest czymś nieosiągalnym.

     Mamy już nawinięty na kołowrotek podkład mocno połączony z linką główną, (moje spostrzeżenia mają zastosowanie zarówno do używanych jako linki głównej plecionki, jak i żyłki) i adept spinningu staje przed dylematem – jakim węzłem zamocować przynętę. Tutaj problem jest bardziej złożony niż przy poprzednich węzłach. Moim skromnym zdaniem nie powinno się „przywiązywać” do jednego rodzaju węzła, a to dla tego, że różne przynęty mają różne wymagania. Po pierwsze, węzeł na końcu linki powinien spełniać dwa podstawowe, teoretycznie wykluczające się warunki. Po pierwsze powinien być na tyle mocny, żeby nie zrywać się na byle zaczepie lub przy braniu silnej ryby, po drugie powinien być na tyle słaby, żeby potencjalne zerwanie zestawu nastąpiło właśnie na węźle, a nie w miejscu gdzie linka „se chce”. Trzecim warunkiem – subiektywnym – jest prostota i szybkość wiązania.
     Przy rozpatrywaniu tego trzeciego warunku rozumiem wędkarzy, którzy praktycznie, wyłącznie stosują Palomar, jest to węzeł, który – bez obrazy – zawiąże średnio inteligentny szympans. Niestety, nie jest to węzeł „najlepszy”. Jego wadą jest wytrzymałość, która ogranicza się do co najwyżej 80% wytrzymałości liniowej linki. Nie twierdzę absolutnie, że go nie stosuję, ale korzystam z niego tylko w pewnych okolicznościach, a mianowicie, gdy nie stosuję agrafki, a koniecznym warunkiem skutecznego wędkowania jest szybkość wymiany przynęty, lub po zerwaniu zawiązanie nowej (np. zawody). Ma on jeszcze jedną wadę, która ujawnia się przy wiązaniu bezpośrednio do dużej przynęty (długa guma lub wobler) wówczas musimy zrobić odpowiednio dużą pętlę przez którą przekładamy przynętę, a wówczas trzeba go zaciągać bardzo ostrożnie i precyzyjnie.
     Drugim węzłem, który stosuję i uważam za lepszy od Palomara, jest Cat"s Paw (po polsku „kocia łapa”). Jest węzłem mocniejszym od Palomara, gdyż utrata mocy to tylko około 10%, ale pod pewnymi warunkami. Podstawowym jest brak zaczepów w łowisku a to jest rzadkość. Otóż Cat"s-a – odmiennie do innych węzłów – nie zaciągamy do oporu, uzyskujemy wówczas dodatkową amortyzację warkocza jaki tworzy. Niestety po mocnym zaczepie, lub zacięciu zdecydowanie walczącej ryby, zaciąga się sam tracąc właściwości amortyzacyjne i jego wytrzymałość spada do poziomu Palomara, więc należy go po takiej akcji przewiązać ponownie. Drugą jego wadą, mimo stosunkowo dużej prostoty wiązania, praktycznie nadaje się tylko wówczas gdy przynęty łączymy z linką za pośrednictwem agrafki (agrafki z krętlikiem). Nie wyobrażam sobie kilkukrotnego (niezależnie od przekroju linki stosuję siedmiokrotne) przewijania, praktycznie żadnej przynęty przez pętlę, tym bardziej, że prawidłowe, równe zawiązanie (zwoje muszą być idealnie równoległe, a obydwa nawoje warkocza jednakowo zaciągnięte) tego węzła przy dużej pętli jest dość trudne, a jest to warunek skuteczności jego funkcji amortyzacyjnej. Dla tego stosuję go praktycznie tylko do wędkowania z brzegu morza, lub w kanałach portowych, gdzie niebezpieczeństwo zaczepu jest zdecydowanie mniejsze niż na śródlądziu, a częsta wymiana przynęt (ograniczone możliwości częstej zmiany miejscówki) o skrajnie odmiennej pracy, na przykład woblera na obrotówkę, lub gumy na „karlinkę” i tak obliguje do stosowania krętlika z agrafką.
     Najczęściej stosowanym przeze mnie węzłem jest Trilene z modyfikacją (po polsku "trzy końce"). Węzeł niezależnie od napięć jakie na niego działają zachowuje nie mniej niż 95% mocy liniowej linki i nie więcej niż 98%, co spełnia obydwa podstawowe warunki jakie stawiamy węzłom. Jego zaletą jest stosunkowo duża prostota wiązania. Kolejną zaletą jest bezproblemowa możliwość stosowania go zarówno jeśli używamy agrafki (agrafki z krętlikiem), jak również przy bezpośrednim wiązaniu do przynęty, bez „gimnastyki” z przekładaniem przez jakąkolwiek pętlę. Jedynym warunkiem jego skuteczności, który mógłby stanowić argument przeciw jego stosowaniu, podobnie jak przy Cat"s-u, jest konieczność bardzo starannego zaciągnięcia. Poszczególne zwoje – wykonuję 5 dla dużych (od 0,18mm) średnic linki i 9 dla najmniejszych (do 0,08mm) – nie mogą zachodzić na siebie i powinny być idealnie równoległe. W zamian za poświęconą chwilę cierpliwości i staranności odwdzięczy nam się tym co najważniejsze – nie puści na byle zaczepie a w ostateczności pęknie sam, nie dopuszczając żeby linka pękła gdzie „se chce”.

     Tyle moich dywagacji na temat węzłów, ograniczonych zresztą do klasycznego spinningu, bo tylko takim się bawię, pomijając Dorp Shota, boczny trok i inne odmiany „zaoceaniczne”.

     Na zakończenie dwie wskazówki dla adeptów spinningu i nie tylko, niezależnie jaki węzeł będziecie stosować, niezależnie jaki sobie upodobacie i uznacie za „swój ulubiony” a więc "najlepszy", każdy musi być wykonany starannie i wiązany na mokro, więc pijcie podczas wędkowania wodę, żeby nie zabrakło wam śliny przy zaciąganiu swego „supersupełka” a skład chemiczny spożytego płynu inny niż H2O nie spowodował osłabienia waszej linki.

Opinie (17)

SlawekNikt

Bardzo pomocny artykuł. Szkoda, że w galerii ze zdjęciami nie wszystkie węzły są opisane co początkującym bardzo by ułatwiło ich rozróżnianie. Starzy wyjadacze bo sposobie wiązania znają nazwę węzła czego nie można powiedzieć o początkujących. Dobrym i prostym węzłem jest potrójna czy nawet poczwórna ósemka i na początek w zupełności wystarczy. [2016-09-25 11:56]

SlawekNikt

Ode mnie pięć, a poniżej również ciekawa według mnie stronka z węzełkami :-) https://www.google.pl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=5&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwipm5KYoKrPAhVFYJoKHfOaA9kQFgg3MAQ&url=http%3A%2F%2Fbalsax.com.pl%2Fpl%2Findex.php%3Fpage%3D5&usg=AFQjCNFssdHZeka34o_dE025wjezEN2Spw [2016-09-25 11:57]

SlawekNikt

balsax.com.pl/pl/index.php?page=5 [2016-09-25 11:57]

ryukon1975

Dobry temat i tekst. Pogoda faktycznie zrobiła się lekko nieciekawa. Jednak gdy po takim gwałtownym ochłodzeniu przyjdzie stabilizacja to ryby powinny żreć aż miło. 5 ***** [2016-09-25 12:00]

okoniowy_bartus

Pomocny tekst ; ) a tak z ciekawości, co wykładasz na uczelni ? ; ) [2016-09-25 12:01]

Sith

Sławku, każdy obrazek jest zatytułowany nazwą węzła, przy oglądaniu obrazka trzeba zajść na sam dół strony, tam są nazwy, inaczej się nie dało... Bartku, paskudne przedmioty - prawo podatkowe i rachunkowość :-( [2016-09-25 12:10]

SlawekNikt

Faktycznie są, dopiero na samiuśkim dole czyli na szarym końcu, a powinno być chyba bardziej czytelnie ;-) [2016-09-25 12:59]

Sith

Niestety, jestem informatycznym analfabetą i nie potrafiłem tego inaczej zrobić. Przy wstawianiu zdjęć jest opcja nadania tytułu, ale powinna być później inaczej widoczna, tak żeby rzucała się w oczy. To już należy do redakcji portalu, mogliby to zmienić. [2016-09-25 13:28]

SlawekNikt

Jak będziesz następnym razem zamieszczać zdjęcia to na nich najlepiej napisać nazwę i w miarę prosto to się robi. Na dodatek w dowolnym miejscu na zdjęciu. Jakby co to priv. [2016-09-25 18:06]

kaban

Ja używam linki NanoFil 0,06 i nie wiem czy o ten węzeł chodzi (nazwa) bo mam sprawdzony do połączenia z fluorocarbonem. Jakby co podaj Olku adres meilowy na prif a podeślę co nie co. [2016-09-25 19:16]

aldente

Witaj Aleksandrze. Pozwolę sobie na sprostowanie dotyczące prezentowanych węzłów. Węzeł pierwszy, ten brązowy, to nie węzeł TRILENE z modyfikacją tylko węzeł CLINCH z modyfikacją. Przy węźle CLINCH żyłka przechodzi przez uszko w haczyku lub np. krętliku tylko RAZ. Dokladnie, jak na rysunku. Natomiast przy węźle TRILENE z modyfikacją przeprowadzamy plecionkę przez uszko DWA razy. Clinch polecany jest do wiązania żyłek, również fluorocarbonowych. Jedna pętelka żyłki przez uszko pozwala łatwiej zacisnąć cały węzeł i jest on dla żyłek wystarczająco wytrzymały. Natomiast przy plecionkach gdzie stosujemy węzeł TRILENE, wykonujemy dwukrotne przejście sznurem przez uszko. Kontynuacja węzła jest taka sama jak przy Clinch. Przy podwójnej pętli na uszku siły działające na plecionkę lepiej się rozkładają, a z racji śliskiej powierzchni daje się on mimo tej podwójnej przeplatanki łatwo i równomiernie zacisnąć. Oczywiście, jak wspomniałeś, obydwa węzły OBOWIĄZKOWO zaciskamy na mokro. Przy żyłce i fluorocarbonie węzeł Clinch zaciskamy dodatkowo POWOLI, aby w wyniku tarcia przez nagle rosnącą temperaturę nie uszkodzić struktury żyłki. Radzę wykonać parę próbnych przewiązań. Np. fluorocarbon clinch na sucho i szybko zacisnąć. Będzie go można potem zerwać średnio mocnym szarpnięciem. [2016-09-25 23:16]

Sith

Andrzeju, masz całkowitą rację. Niestety nie znalazłem obrazka z typowym TRILENE, a nie pomyślałem żeby o tym wspomnieć w artykuliku, dzięki za zwrócenie uwagi i uzupełnienie. [2016-09-26 05:31]

marcin-fisky

Cos z tego bedzie [2016-09-27 00:22]

wiolentynek

Artykuł bardzo mi się podobał, jako że jestem początkująca w wędkowaniu to dla mnie każda taka informacja, zdjęcie czy podpowiedź jest bardzo przydatna. Dziękuję i pozdrawiam [2016-09-27 20:37]

barrakuda81

Muszę jeszcze raz przeanalizować dokładnie. Od jakiegoś czasu mam problem z tymi węzłami.Najczęściej stosuję ten "spinningowy" czy też baryłkowy i teraz nie wiem czy to wina żyłek ( wszystkich ) czy węzła ale linki są o wiele słabsze na wiązaniu niż liniowo.Niby normalne ale dziś się "dopełniło" - straciłem życiowego, potężnego bolenia przez głupi węzeł! Nic tak nie boli na rybach...Dobra żyłka ,nowa hm 80 , 0,20 mm w połączeniu z odpowiednim kijem daje spore możliwości a ja dostałem łomot w może 20 sekund.Na węźle żyłki są okrutnie słabe.Nawet jak ma te 4 kg to na wężle jest pewnie z 1,5 ...To jest tragedia.Potrzebuję rozwiązania bo inaczej nie ruszę się na ryby.Na 0,40 łowił nie będę...To dotyczy nie tylko tej żyłki którą ogólnie uważam za bardzo dobrą.Inna kwestia że Wisła jest bezlitosna dla monofilu i trzeba po każdym wędkowaniu odcinać krótki odcinek bo rwie się w rękach podczas gdy na początku nie dała się zerwać.Szukam węzła idealnego albo zacznę to kleić, spawać,lutować...już nie wiem. [2018-08-22 20:36]

Sith

Do łączenia linek używam "zderzakowego" takie połączenie chyba najmniej traci na mocy. Do wiązania przynęt (krętlik) używam wyłącznie "trzy końce" i jeszcze się nie zawiodłem,utrzymuje niemal 100% mocy linki, niezależnie czy żyłka, czy plecionka. Trzeba tylko przy zaciąganiu robić to starannie, żeby posczególne zwoje nie nakładały się na siebie, a były równoległe. [2018-09-10 07:36]

użytkownik

https://www.netknots.com/fishing_knots/trilene-knot Trilene bez modyfikacji [2018-10-13 22:02]

Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za komentarze Internautów.

Czytaj więcej

Węzły wędkarskie

W drugiej części pokażę początkującym adeptom sztuki wędkarskiej ora…