Zaloguj się do konta

Żono moja,to były cudowne lata!

Witam, felieton ten kieruje w szczególności do, kawalerów, lub świeżo zaobrączkowanych (w GPS) wędkarzy, chce się z wami podzielić swoim doświadczeniem i przemyśleniami. Mam za sobą 25 lat pożycia małżeńskiego, wiem jestem już starym weteranem, walki o byt, jako wędkarz. Nim zacznę to nadmienię, że nie każdemu z nas los dał żonę naszych marzeń i oczekiwań, po prostu kobieta zmienną jest-przed ślubem(słodka) taka, po ślubie(gorzka) inna. Rozpocząłem swoją przygodę z wędką, jako dziecko mając 10 lat, na wakacjach w miejscowości Santok (patrz na mapę, tam łączą się rzeki Noteć z Wartą), pokochałem pasje, jaką jest wędkarstwo i to miejsce z całego serca. Jeździłem tam do 18 roku życia, później praca, wojsko, małżeństwo, dzieci, po prostu rodzinne unormowane życie, które każda żona nam ułoży, co do godziny. Pracujący ze mną na warsztacie koledzy obudzili we mnie tęsknotę za wędką (poniedziałkowe rozmowy-relacje gdzie, kto łowił, co, ile, na co brała), ja nieśmiało, próbowałem uzyskać aprobatę mojej żony na jeżdżenie na ryby, co niedziela. Miałem obawy, aby małżonka nie nabrała przekonania, że chce się wyrwać, aby być z dala od domu (do dziś nie wiem czy tak nie myślała) i rodziny. Poradził mi jak rozwiązać ten problem, już nieżyjący serdeczny kolega, co powiedział?

Zawsze miej czas dla rodziny, gdy dzieci będą na tyle duże(skończą się pieluchy) zabieraj je nad wodę z żoną (moi rodzice wiele lat też jeździli z nami) oczywiście jak jest ciepło ( np. latem), zawsze pytaj żonę czy chce jechać, i co najważniejsze jak jedziesz sam, bez żony nigdy nie przyjeżdżaj w stanie wskazującym oraz nie twórz wrażenia dla swojej żony „nie jasnej sytuacji –dwuznacznej”, bo zaczną się głupie domysły z jej strony. Na początku jeździłem nad rzekę, poznawałem łowiska na Nysie Kłodzkiej i zbiornikach zaporowych, żwirowniach, upatrzyłem sobie miejsce (za namową kolegów) nad jez. Nyskim koło źródełka, przez prawie dwie dekady, które było naszym miejscem na biwaki i pikniki. Dzieci miały tam, piasek, plaże, jezioro, ja stanowisko wędkarskie a za plecami namioty, (sprzęt wędkarski i turystyczny, jak butle gazowe, materace, namioty, się zdobywało, dosłownie) doceniłem taki układ bardzo szybko. Jeździliśmy w piątek po południu, powrót w niedziele wieczorem, ja łowiłem praktycznie w nocy, (gdy są upały-to wiadomo, bez komentarzy) a rano do obiadu spałem, popołudniu dokazywałem dziećmi, kąpałem sie z nimi i bawiłem w piasku,.

Dalej, ciepłe smaczne jedzenie, przygotowane przez małżonkę ( praktycznie jak w domu) kawa na stanowisko, kanapki i termos z herbatą na nocne łowienie po prostu moja żona prowadziła dom na plaży. Dzieci poznawały nazwy ryb, i świat zwierząt, widziały lisa (wiedząc, że lis niebojący się człowieka może mieć wściekliznę), łabędzie, zaskrońce, itp., a ja kładąc się spać ( a spałem na plaży, koło stanowiska, bo w namiocie było za gorąco) zwijałem swoje wędki a rozwijałem kije moich dzieci (miały już po 10-12 lat) wiedziały, że można zrobić sobie krzywdę haczykiem i podchodziły do tego z uwagą i ostrożnością.Ja w nocy bez wymiarowej ryby (łowiłem maluszki, a sandacz miał też wakacje), moje dzieci wchodząc do wody po kolana, łowiły leszcze nawet po kilogramie, które jadłem ze smakiem na kolacje( i tu rzecz święta, którą weźcie sobie do serca-to bezpieczeństwo dzieci) i nie obrażałem się, że to nie ja złowiłem, tylko dzieci, które się cieszyły, że wszyscy ( było nas sześcioro) jedzą złowione przez nich ryby, one tez jadły ze smakiem.

Jeżdżąc, nabieraliśmy doświadczenia, np., jak przechować mięso mielone w upale bez lodówki, co zabierać do jedzenia z domu, (kiedyś opiszę dla was te wszystkie triki) jak przygotować się do nadchodzącej ulewy i burzy. Mijał rok za rokiem, a my od maja do końca września, co weekend, pociągiem, dziś z żoną nazywamy ten okres naszego życia „ cudowne lata ” i często je wspominamy. Dziś moje dzieci są dorosłe, żyją swoim życiem, mają, prace, studia, czasami syn da się namówić na wspólne wędkowanie, ale, ale miałem pisać o żonie, przeczesz o tym jest tytuł felietonu. Moja żona jest zawodu krawcową, szyła dla mnie, pokrowce, (kiedyś kupić w sklepie, zapomnijcie) futerały, kamizelki, praktycznie wszystko. Po kilku wyjazdach nad wodę, zobaczyła i zrozumiała, dlaczego tak kocham wędkowanie, ale i ona pokochała pobyt nad woda, na świeżym powietrzu, biwakowanie, czy jednodniowe wyjazdy, równolegle, z biwakowaniem, zaczynaliśmy turystykę rowerowa, (ja na wszystkie łowiska podmiejskie, jeżdżę do dziś rowerem), którą do dziś lubimy kontynuować. Małżeństwo to jeden wielki kompromis, a wyrozumiała żona to skarb, lecz myślę ze na wyrozumiałość małżonki to sami musicie zapracować i zasłużyć, swoim postępowaniem i zachowaniem.
Pozdrawiam Wiesław Rykalski.

Opinie (15)

kostekmar

No, kolego ZUBERO62 wiel wtym prawdy i mądrości. Ciekawie się czytało i powiem, że i ja wypracowalem swój kompromis powracając 3 lata temu do wędkarstwa. Pozdrawiam. [2010-05-18 12:38]

adler

Gratuluję Wiesiek wspaniałego kolegi który służył NIEOCENIONĄ RADĄ . Wspaniałej żony , bo nie każda łapie bakcyla ZEWU NATURY , a także bardzo dobrego tekstu . Czekamy na następny arcik o Waszych sposobach na udany biwak .

Pozdrawiam . 

[2010-05-18 13:49]

piotrek5

Fajnie się czytało. Za rady "5" daje. Ja dopiero 2 lata po ślubie i na dniach synek się urodzi. Dletego dzieki za informacje. Napewno jest dużą wskazówką, bo juz sam teraz mogę zaobserwować zmiany jekie przechodzi kobieta po ślubie ;). Pozdrawiam wszystkich młodych żonkosi - Kolegów po kiju. [2010-05-18 14:56]

jaazz7

Witam Wiesiu jak zwykle/bez urazy/płyną z Twych ust same ponad czasowe mądrości,niewielu jest takich którzy chcą się dzielić swoimi tak głębokimi przemyśleniami!!!Bardzo się cieszę że mogę być a kręgu Twoich znajomych.Oczywiście za taki tekst 5 to mało,ale tylko tyle można.pozdrawiam [2010-05-18 16:50]

hubi

No Wiesiek staż mamy podobny pamiętam jak moja żonka tylko powtarzam dwa razy była ze mną na rybach zaraz po ślubie 26 lat temu i od tamtej pory mam spokój ją to nie ciagnie ale pomaga jak może kiedy miałem córki to tylko jedna młodsza uwielbiała jeżdzić ze mną nad wodę starsza nie dziś obie już mężatki żięciowie to gamonie bo wędkarstwem się ni interesują ale jak 8 lat temu urodził się ten o którym marzyłem to od razu wiedziałem że pokocha wędkarstwo i tak się stało od 3 lat jest przy mnie na rybach a od zeszłego sezonu zaczął rywalizację w grupie kadetów w spławiku i teraz wiem jak jest prawdziwe wedkowanie w gronie najblizszych za wpis daję pięć i pozdrawiam. [2010-05-18 20:47]

witiakwicol1

To wszystko prawda że wyrozumiała żona to skarb jakiego nie da nam nikt.Ja wędkuję od 30 lat i ani jednego sezonu nie opuściłem pomimo że wychowaliśmy wspólnie całą piątkę.Moje wyprawy na ryby sobotnio -niedzielne nie zawsze były potwierdzone jakimś wynikiem.Dużo musiałbym pisać żeby opisać moje rodzinne wyprawy,może kiedyś znajdę więcej czasu to będzie czytania na dwie strony.Moje małżeństwo nadal jest kompletne(24 lata związku) i dzieci chętnie nad wodę jadą nie powędkować ale dla nich liczy się każdy wyjazd więc może któryś syn zarazi się ode mnie.Pozdrawiam.+++++ [2010-05-18 22:31]

użytkownik

świetny artykuł ja narazie pracuje nad swoim kompromisem [2010-05-19 08:01]

zegar

Bardzo pięknie to opisałeś. Naszym kochanym paniom należą się słowa podzięki, że wytrzymują z takimi wariatami jak my i same nie sfiksowały. Pozdrawiam... [2010-05-19 19:04]

arturartur

Za  artykuł  5  .  Pozdrowienia  dla  Żoneczki  i  pamiętaj  podziękować  Wieśku  tam  gdzie  trzeba  za  taki  Skarb  . Pozdrawiam  .  [2010-05-19 21:54]

Patrykolo

Piąteczkę zostawiam, Panią naszym się kłaniam. Ja mam podobne szczęście mieć przy sobie drugą połówkę, która nie tylko, że rozumie moje hobby to jeszcze wielokrotnie sama inicjuje  wspólne wypady nad wodę. I nie raz się już zdarzało, że pierwszym co ujrzało moje oko gdy już udało mi się podnieść zaspaną powiekę, była roześmiana buzia mojej lubej z pytaniem, a raczej stwierdzeniem - to co, jedziemy. Całej braci wędkarskiej życzę aby ich panie miały takie podejście do naszej pasji. [2010-05-19 22:33]

rastif

Witam naszą brać,wędkuję już ponad 25 lat a muszę oddać chołd mojej połówce nigdy nie miałem problemu z wyjazdem na rybki ateraz jak moje córy powychodziły za mąż, jestem rencistą tych wyjazdów jest sporo również za aprobatą żony,życzę tego szczegulnie młodszym kolegą aby i ich połowice były wyrozumiałe,połamania wędek.

[2010-05-22 08:17]

KRZYCHU501

MUSZĘ PRZYZNAć,ŻE TAKA WYROZUMIAŁA ŻONA TO PRAWDZIWY SKARB:))KIEDYŚ WSPÓLNIE SPĘDZALIŚMY CZAS NAD WODĄ-MAZURY,OKOLICZNE ŁOWISKA.DZIŚ NIESTETY BRAK JUŻ CZASU I ZDROWIA NA WSPÓLNE WYPADY.SAM OCZYWIŚCIE WĘDKUJĘ PRZEWAŻNIE W WEEKEND A ROLA MAŁŻONKI SPROWADZA SIĘ DO PRZYGOTOWANIA MNIE NA TAKI WYJAZD-KUPUJE PRZYNĘTY(OCZYWIŚCIE MUSZĘ JEJ NAPISAć NA KARTCE JAKIE).SAMO PRZEBYWANIE NAD WODĄ SPRAWIA,ŻE CZŁOWIEK ODPOCZYWA PO TYGODNIU HARÓWKI W PRACY I SAMA ŚWADOMOŚć TEGO,ŻE Z RYBAMI CZY BEZ WRACA SI.Ę DO DOMU GDZIE CZEKA JUŻ CIEPŁY OBIAD JEST WSPANIAŁA.ŻYCZĘ WSZYSKIM TAKICH MAŁŻONEK.POZDRAWIAM AUTORA I WĘDKARZY I GRATULUJĘ TRAFNOŚCI ARTYKUŁU. [2010-05-23 13:45]

matrix6926

super opowieść gratuluje oczywiście piąteczka, no i kiedy ciąg dalszy? [2010-05-31 12:46]

nanus

Super felieton dużo racji w tym co napisałeś zgadzam się  całkowicie z tobą, małżeństwo to sztuka kompromisu, dobra żona wędkarza to skarb, a ci wszyscy którzy narzekają na swoje żony niech zadadzą sobie pytanie co zrobili dla swoich żon aby one zrozumiały że są kochane szanowane i zawsze ich potrzebujemy, a to nasze wędkarstwo to nasze hobby któremu nie potrafimy się oprzeć, to kontakt z naturą, to obserwacja przyrody i zjawisk zachodzących w naturze. 

[2010-07-13 20:13]

użytkownik

5 [2013-05-19 18:37]

Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za komentarze Internautów.

Czytaj więcej