Głowacica

• Występowanie: rzeki górskie.

• Morfologia: głowacica należy do dużych ryb z wydłużonym, wrzecionowatym ciałem i okrągłym w przekroju. Głowa jest duża, lekko spłaszczona z szeroko wyciętym otworem gębowym sięgającym poza krawędź oka. Ubarwienie głowacicy jest bardzo zróżnicowane - grzbiet jest brązowawy lub zielonoszary, boki jaśniejsze z miedzianym połyskiem, natomiast brzuch biały. Na bokach występują liczne, nieregularnie rozmieszczone małe, ciemne plamki.

• Żerowanie: głowacica to nocny i bardzo aktywny drapieżnik występujący w określonych miejscach rzek z bystrym nurtem i natlenioną wodą, swoje stanowiska łowieckie zmienia tylko na okres tarła. Głównym jej pokarmem są ryby - płocie, kiełbie, klenie oraz łososiowate. Głowacica zjada również owady, bezkręgowce, żaby oraz małe ssaki i ptaki wodne.

• Rozmnażanie: tarło odbywa się wiosną - w marcu i kwietniu, gdy temperatura wody osiąga 8-10 stopni. W poszukiwaniu odpowiednich warunków do odbycia godów głowacica wędruje wówczas w górę rzek lub w niewielkie pobliskie strumienie, gdzie w płytkich, ale bogatych w tlen miejscach wykopuje w żwirowym dnie jamy, gdzie składa ikrę. Ze względu na stosunkowo późną porę tarła larwy głowacicy rozwijają się znacznie szybciej niż innych łososiowatych, ponieważ woda jest już cieplejsza. Larwy wykluwają się najczęściej pod koniec maja, bądź na początku czerwca. Najpierw odżywiają się bezkręgowcami i skorupiakami, później małymi rybkami, takimi jak strzeble potokowe, świnka i inne karpiowate. 

• Głowacica okres ochronny: od 1 marca do 31 maja*

• Głowacica wymiar ochronny: 70 cm*

• Głowacica dobowy limit połowu: 1 szt. * limit tygodniowy (od poniedziałku do niedzieli)*

• Głowacica rekord Polski: 20,3 kg (Wiadomości Wędkarskie) 118 cm – 2002 r. (Wędkarski Świat)

* - szczegółowe zasady połowu, tj. okres ochronny, wymiar oraz limit połowu określa dzierżawca danego zbiornika wodnego (np. okręg PZW)