O bocznym troku

Boczny trok


Boczny trok jest jedną z technik spinningowych, jak się okazuje bardzo skuteczna o czym świadczy rosnące zainteresowanie tą metodą. Skuteczne połowy przy pomocy tej metody wymagają użycia odpowiedniego sprzętu, uwzględniającego obraną technikę, jak i warunki łowiska. Metodą tą można złapać niemal każdą rybę.

Głównym celem wypraw z trokiem jest okoń i sandacz. Ryby te gromadzą się w stada osobników o podobnych gabarytach więc jeśli trafimy na miejsce w którym biorą małe rybki, poszukajmy lepiej innego miejsca.


Kołowrotki

Najważniejsze w kołowrotku jest to aby równo nawijał żyłkę i miał bardzo dobrze działający hamulec. Jako że w bocznym troku wykorzystujemy raczej drobne przynęty (paprochy) żyłka powinna wylatywać z kołowrotka bez żadnych oporów na szpuli. Mimo wszystko kołowrotek najlepiej kupić do wcześniej wybranej wędki – wszystko powinno być zgrane, wyważone do ręki.


Wędka

Wędka powinna być delikatna, im delikatniejsza tym lepiej (3-15 gram wyrzutu) a w szczególności ważne jest aby szczytówka była możliwie delikatna, najlepiej wklejana. Chodzi o to że ryba czując opór szczytówki często wypluwa przynętę nie dając możliwości zacięcia. Najwygodniej dla nas aby wędka była z krótkim dolnikiem poniżej uchwytu kołowrotka dzięki czemu będziemy mogli pracować samym nadgarstkiem a nie całym ramieniem. Poza tym krótki Dolnik ułatwia łowienie z łódki. W tej technice właśnie praca nadgarstkiem przy prowadzeniu przynęty i zacinaniu jest niezbędna.

Sposób wiązania

Do montażu boczniaka możemy stosować potrójny krętlik lub wiązać z samej żyłki. Do wiązania samej żyłki używamy węzła trilene zwanego potocznie trzy końce lub węzłem grinner. Na tym węźle żyłka zachowuje 100% wytrzymałości. Przejdźmy do rzeczy. Bierzemy około metrowy odcinek żyłki i składamy na pół i wiążemy potrójna pętlę przy końcówce złożonej żyłki. Powstałą w ten sposób pętlę dzielimy w stosunku 3do1. Na krótszym odcinku montujemy oliwkę a na dłuższym haczyk z przynętą. Oczywiście długość odcinków dobieramy w zależności od intensywności żerowania ryb oraz struktury łowiska. Możemy przyjąć, że im ryba słabiej żeruje tym dłuższy odcinek z przynętą. Przy łowieniu sandaczy powinniśmy zwiększyć obciążenie troka oraz grubość żyłki. Ciężarek w zależności od warunków panujących na łowisku od 4 do 15 gram (oliwki, walce, łezki). Ciężarek dobieramy w zależności od charakteru dna oraz od głębokości łowiska. Powinny być one jak najcięższe ale także aby nie grzęzły w zaczepach.

Haki

Wygodnie jest używać haczyków z oczkiem – ułatwia to wiązanie przynęty. Przynętę zakładamy w ten sposób aby trzonek haczyka biegł równolegle do korpusu przynęty.


Przynęty

W zależności od poławianego gatunku ryb stosujemy różne rodzaje i wielkości przynęt. Do połowu okoni i sandaczy stosujemy najczęściej twisterki. Ważne jest także odpowiednie dobranie koloru przynęty (dobierany w zależności od przezroczystości wody w łowisku, warunków pogodowych itp.) Na okonie najlepszymi kolorami są najczęściej – wszystkie z brokatem.


Prowadzenie przynęty

Choć zestaw trokowy ślozy do połowów z dna istnieje wiele sposobów prowadzenia zestawu. Najprościej prowadzić zestaw przesuwając wolno trok po dnie. Prowadzimy go trzymając wędzisko blisko wody (kąt między żyłką a kijem 90 stopni). Prowadzony po dnie trok powoduje nieskoordynowane ruchy przynęty doskonale imitującej zraniona rybkę lub inne żyjątko. Poza tym ciężarek rusza dno powodując zamieszanie wokół przynęty, zmętnienie wody co zaciekawia drapieżnika. Możemy także łowić z opadu. Prowadzenie polega na zbieraniu żyłki kołowrotkiem z chwilowymi pauzami podczas których przynęta opada na dno.

W zależności od gatunku poławianej ryby stosujemy różne sposoby prowadzenia przynęty – zachęcam do eksperymentowania. Brania w bocznym torku obserwujemy głównie na szczytówce, rzadko będziemy odczuwali drgania na dolniku wędki.